หอพักชั้น3 ห้อง6
เคว้ง!
เวลาดึกดื่น คอส กลับมาถึงห้องพักด้วยอาการมึนเมาเล็กน้อย กว่าจะสลัดแฟนเก่าที่ตามตื๊อไม่เลิกได้ ครั้งนี้ดูเหมือนเป็นการตอกย้ำความเสียใจ หยิบนาฬิกาสุดหวงที่ลิตาเคยมอบให้เขวี้ยงติดกำแพงจนแตกกระจัดกระจาย
เช้าวันต่อมา
ก๊อก ก๊อก
แกร๊ก
ทันทีที่มีเสียงเคาะประตู เจ้าของห้องอย่างคอสรีบเดินมาเปิด เพราะเขาสั่งข้าวผัดเอาไว้
"มาเร็วจังนะวันนี้" คอสพูดกับโมรี
"เช้านี้ไม่ค่อยมีลูกค้า ก็เลยทำไวค่ะ"
"แล้วนั่นหอบอะไรมาด้วย.."
"กระปุกออมสินของหนูไง กระปุกอันใหม่หนูใช้ยอดเงิน ที่แม่แบ่งสรรปันส่วนให้เฝ้าเคาน์เตอร์ กับค่าไปเรียน"
"พกมาด้วยทำไม"
คิ้วเข้มขมวดสงสัย สาวน้อยหอบกระปุกออมสินรูปหมูวางไว้บนเตียงพร้อมกับพูดเสียงดัง "หนูเคยทำหน้าจอนาฬิกาของพี่พัง ในนี้น่าจะมีเกือบหมื่น พี่เอาไปซ่อมได้เลย"
"ฉันลืมไปแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆ" คอสหัวเราะลั่น
"หนูไม่ลืมหรอก ที่เงียบเพราะไม่มีเงินไง"
