สัปดาห์ผ่าน
แม่ยังคงนั่งเคร่งเครียดกับรายรับที่ไม่พอรายจ่าย แม้จะเปิดร้านอาหารตามสั่ง แต่เพราะคนเช่าหอเหลือน้อยลงจึงทำให้ติดขัด
"ฮัลโหล นี่ฉันเองนะพิมพ์ จำได้ไหม ฉันมีเรื่องเดือดร้อนให้ช่วยหน่อย พอจะมีเงินให้ยืมบ้างไหม ช่วงนี้ฉันมีปัญหานิดหน่อย" แต่เมื่อโทรถามไถ่ไม่ว่าใครก็ไม่ให้หยิบบืม คงเพราะเศรษฐกิจช่วงนี้ไม่ค่อยดี ส่วนญาติที่สนิทก็มีหนี้สินภาระจึงไม่อยากรบกวน
โมรี บังเอิญเดินผ่านได้ยินแม่คุยโทรศัพท์หลายสาย ติดต่อกับเพื่อนที่ทั้งสนิทและไม่สนิทแต่ก็ถูกปฏิเสธ ก็เข้าใจว่าเงินทองหายากคงไม่อยากให้ยืม สุดท้ายก็เก็บมาเป็นเรื่องทุกข์ใจ
รั้วเก่าฝังลานจอดรถหอ หากกระโดดข้ามกำแพง จะเป็นสวนสาธารณะเก่าที่ถูกปิดไม่ให้ใช้งาน แต่ยังมีชิงช้าขึ้นสนิมตั้งโด่เด่ โมรีถือวิสาสะปีนรั้วนั่งเล่น ครุ่นคิดถึงความรู้สึกของแม่ ทั้งที่รับปากกับพ่อเอาไว้แท้ๆ ว่าจะดูแลแม่อย่างดี แต่ตัวเองก็ไร้ความสามารถ คิดอยากจะออ
