EP.6 หลากหลายชีวิต
936 Words
ฝันโรแมนติกสลายลงในพริบตา
ปรากฏว่าคอสเพียงจ้างให้โมรีช่วยซักตากเสื้อผ้า เนื่องจากปกติมีคนรับใช้ที่บ้านคอยทำให้ แต่ตอนนี้เขาตัดสินใจออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง จึงไม่สันทัดเรื่องพวกนั้นสักเท่าไหร่
"หนูไม่ตากกางเกงในให้พี่เด็ดขาด!" โมรียืนเท้าเอว "มันเป็นของสงวนที่จะต้องทำเอง"
"ฉันทำไม่เป็นหรอก" คอสตอบกลับ
"อย่าบอกนะว่าเกิดมาไม่เคยซักเสื้อผ้า เหอะ จ้างให้หนูก็ไม่เชื่อหรอก ทุกคนเกิดมาก็ต้องเคยซักผ้าตากผ้าทั้งนั้นแหละ หนูทำเองตั้งแต่ ป.2 แล้ว"
ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด คอสนั่งกระดิกนิ้วเลื่อนแท็บเล็ตพร้อมกับกินน้ำอัดลมอย่างสบายใจเฉิบ โมรีลงไปช่วยงานแม่ก่อนที่จะกลับขึ้นมา หลังจากเครื่องซักผ้าอัตโนมัติหยุดทำงาน เหลือเพียงแค่นำไปตากนอกริมระเบียง
"ตากกางเกงในให้ด้วยสิ" คอสยืนมองสาวน้อย
"หนูไม่ทำเด็ดขาด มันน่าเกลียดจะตาย! หนูเป็นผู้หญิงกำลังโตเป็นสาวด้วยนะ"
"เธอจะคิดเงินเพิ่มเท่าไหร่?"
"เงินซื้อหนูไม่ได้หรอกพี่จำเอาไว้ด้วย หึ"
"เพิ่มให้อีกห้าร้อยบาท"
"พี่นั่งรอเปิดพัดลมเย็นๆ เดี๋ยวหนูจัดการให้ กางเกงพี่มีกี่ผืนหนูจะตากให้เสร็จเรียบร้อย รับประกันความละเอียดละเมียดละไม"
ท่าทางของสาวน้อยดูกระตือรือร้นทำให้คอสอดยิ้มขบขันไม่ได้ เขาเดินกลับเข้าไปยังโต๊ะเขียนหนังสือ เปิดคอมพิวเตอร์นั่งเล่นเกมเพื่อผ่อนคลาย
ไม่นานโมรีก็ทำหน้าที่เสร็จเรียบร้อย
ห้องพักเจ้าของตึก
"ที่นี่ก็สนุกดีนะแม่ ได้พบเจอผู้คนหลากหลาย" หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนแขนสั้นสีชมพูสดใสติดโบว์ โมรีก็เดินออกมาหาแม่ตรงเคาน์เตอร์ด้านหน้า "อีกอย่างคนก็มาสั่งอาหารตามสั่งกันเยอะแยะเลย"
"นั่นสิ ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี"
"เรามาซื้อตึกที่นี่แต่ก็ต้องผ่อนจ่ายธนาคาร แปลว่าทุกเดือนเราก็ต้องมีภาระใช่ไหมแม่"
"ใช่ แม่กำลังคิดอยู่ว่าจะทำอะไรเสริมดี นอกจากขายอาหารตามสั่ง เปิดมินิมาร์ทเล็กๆ ที่นี่ ดีตรงที่เราเป็นเจ้าของ ไม่ต้องเสียค่าเช่า"
โมรีครุ่นคิดสักพัก เมื่อกลางวันเพิ่งไปรับจ้างซักผ้าให้ชายหนุ่มรูปหล่อ จึงปิ๊งไอเดียขึ้นมาทันที
"เราเปิดร้านเครื่องซักผ้าหยอดเหรียญดูไหมแม่ ไม่ใช่แค่คนที่หอจะมาใช้บริการ แต่ชาวบ้านก็จะมาด้วย ด้านข้างตึกมีห้องว่าง ประตูทางทางออกติดถนนพอดี"
"เพิ่งรู้ว่าแกฉลาดก็วันนี้! ดีมาก เอาล่ะ พรุ่งนี้ฉันจะจัดการไปหาซื้อเครื่องซักผ้าราคาถูก จ้างคนมาติดตั้งระบบหยอดเหรียญ"
สองแม่ลูกส่งยิ้มปรีดาเมื่อได้ลู่ทางทำมาหากินเพิ่ม ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี
เช้าวันต่อมา
ช่างมาติดตั้งกลไกตู้ซักผ้าหยอดเหรียญอัตโนมัติให้ ผู้คนละแวกใกล้เคียงต่างเริ่มทยอยมาใช้บริการ ห้องโล่งโปร่งสบายมีพัดลมและเก้าอี้ยาวสำหรับการนั่งรอ
เวลาสองทุ่ม
'อ๊าาา~อือออ อะๆๆ'
เสียงครางระงมดังก้องไปทั่ว ชั้น 3 คืนนี้คอสออกเที่ยวกับเพื่อนสนิทตามปกติ อีกทั้งยังหิ้วสาวสวยที่เจอในคลับกลับมาด้วย แน่นอนว่าหนุ่มหล่อหน้าตาดีย่อมเป็นที่ต้องการ สาวสวยไม่สนใจสิ่งใดเอาแต่ขย่มเรือนร่างเข้าใส่สร้างความเสียวสะท้าน
ก๊อก!ก๊อก!
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เมื่อนักศึกษาเคร่งธรรมะที่อยู่ร่วมชั้นทนฟังเสียงครวญครางของทั้งคู่ที่ดังเผื่อแผ่ไปยังห้องของตนไม่ไหว
แกร๊ก
"พูดกรุณาเบาเสียงได้ไหมครับ" เจ้าของเสียงพูดเป็นชายหนุ่มตัวผอมบางสวมแว่นตาหนาเตอะ ทั้งยังนุ่งเสื้อสีขาวรวมถึงกางเกงก็เป็นสีเดียวกัน บ่งบอกถึงความเรียบร้อย
คอสที่อยู่ในสภาวะมึนเมา แค่ยืนยังแทบจะทรงตัวไม่อยู่ตอบกลับอย่างกวนประสาท
"ยังไม่ดึกเลย เสียงดังนิดหน่อยจะเป็นอะไรไป เฮือก~"
"พอดีว่ากระผมกำลังสวดมนต์อยู่"
"สวดมนต์.."
"ใช่ครับ แต่เสียงห้องของคุณรบกวนสมาธิ"
"ก็สวดไปสิ! ไม่ได้ไปเย็บกลางวงสวดมนต์สักหน่อย หึ"
โต้มมมม!
ประตูปิดอัดกระแทกหน้านักศึกษาเคร่งศาสนา ชายหนุ่มหลับตาถอนหายใจ แล้วเดินย่างก้าวอย่างเชื่องช้าเข้าไปสวดมนต์ต่อในห้อง ท่ามกลางเสียงครางระงมหลายชั่วโมง
วันต่อมา
โมรียืนคิดเงินอยู่หน้าเคาน์เตอร์ เมื่อผู้พักอาศัยเดินลงมาซื้อขนมขบเคี้ยวหรือนมก่อนที่จะออกไปทำงาน
หอพักแห่งนี้รวมหลากหลายอาชีพและผู้คนมากมาย ทำให้ได้เรียนรู้การใช้ชีวิตในเมืองกรุง ซึ่งส่วนมากเป็นคนต่างจังหวัด ที่ต้องดิ้นรนทำงานเพื่อส่งเงินกลับไปให้ที่บ้าน แต่การดำรงชีวิตอยู่ในเมืองที่ค่าครองชีพสูงนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
เวลาหกโมงเย็น
"โมรี เอากับข้าวไปถวายศาลด้านหลังตึกด้วย" แม่สั่ง
"ตอนนี้เนี่ยนะ? มะ มันมืดแล้วนะแม่"
"ก็วันนี้ฉันยุ่งทั้งวัน เพิ่งมีเวลาว่างมาจัดสำรับ แล้วอย่าลืมจุดธูปบอกกล่าวท่านด้วยล่ะ"
"โอ๊ยยย ทำไมเขาไม่หากินเองบ้างล่ะ ต้องรอให้เอาไปถวายอยู่เรื่อย น..หนูกลัวผีนะ! ตรงนั้นมืดมากด้วย"
นี่ละหนอ ชีวิตโมรี คลุกคลีอยู่แต่กับความน่ากลัว
- Writer
