ภายหลังจากเจียวจิ้นกับเฟยหลงกลับมาจากล่าสัตว์ ไม่นานกองไฟก็ถูกก่อขึ้น ตามมาด้วยกลิ่นของไก่ป่าที่กำลังย่างอยู่ท่ามกลางกองไฟ กลิ่นไขมันจากหนังไก่หยดลงก้อนไฟส่งกลิ่นไม้หอมกรุ่นอบอวลไปทั่วบริเวณ
จางลี่อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังร่างกำยำของพรานผู้กำลังย่างไก่
ด้วยเขาเปลือยกายท่อนบน นองจึงมองเห็นเนื้อตัวกำยำของเขาได้สะดุดตา ผิวสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำแต่กลับให้ความรู้สึกแข็งแกร่งสมชายชาตรี
อีกทั้งแผงอกกว้างเต็มไปด้วยเส้นขนน่ามอง ท้องแน่นไปด้วยลอนกล้าม ปั้นไหล่กำยำ ลำแขนดูแข็งแรงมาก เส้นเลือดที่ปูดโปนกระจายอยู่ทั่วแขนลงไปถึงหลังมือ ทำให้จางลี่มองแล้วรู้สึกใจเต้นแรง
นางอดคิดไม่ได้ว่าแค่ภายนอกยังน่ามองขนาดนี้แล้วสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ในร่มผ้าของนายพรานผู้นี้คงจะน่ามองเช่นกัน
“ไก่ตัวใหญ่มาก… ท่านพี่เก่งจัง… ”
เมื่อรู้สึกว่าสายตาของนางจับจ้องอยู่ที่เรือนร่างของนายพรานนานเกินไปแล้ว
จางลี่รีบเบนคว
