“ไม่อยากเรียนต่อเหรอ” เกื้อการุณถามเด็กสาวในอ้อมแขน ลูบแขนเปลือยของเธอเล่นเมื่อนอนอยู่ด้วยกันบนเตียงกว้าง
“อาเกื้อจะส่งหนูดีเรียนเหรอคะ” คนถามผงกศีรษะขึ้นมามองด้วยดวงตาเป็นประกาย
“ใช่ ถ้าอยากเรียนจะส่งเรียน”
“ดีจังเลย อาเกื้อน่ารักที่สุดในโลกเลยค่ะ” เธอโผเข้ากอดเขา สีหน้ามีความสุข ขณะซบหน้าที่อกกว้าง
“แต่ปีนี้คงไม่ทันแล้วล่ะ”
“ปีหน้าก็ได้ค่ะ” เธอบอกเขาอย่างตื่นเต้น แค่ได้เรียนต่อเธอก็รู้สึกขอบคุณเขามากที่สุดแล้ว
การย้ายมาอยู่กับเกื้อการุณทำให้เธอต้องปรับตัวหลายอย่าง เมื่อก่อนนานๆ จะเจอกันทีเวลาเธอมาหาหรือมาป่วนเขา แต่ตอนนี้ต้องอยู่ด้วยกันตลอด แม้แต่เวลาไปทำงานเธอก็ตามติดเขาไปด้วย ทำให้วรนุชได้เห็นนิสัยหลายอย่างของเขาเช่นการทำงาน เขาเป็นคนจริงจังกับงาน ใส่ใจกับพนักงานรวมถึงเป็นคนละเอียละออและความจำเป็นเลิศ
วรนุชมาทำงานกับเกื้อการุณทุกวัน อาจเพราะเขาไม่อยากให้เธออยู่บ้านกลัวจะเหงา เธอ
