รวมเซ็ทซีรีย์ ยั่วรักรุ่นพี่วิศวะ 4 สาว 4 เรื่อง

นิยายเรื่อง : รวมเซตนิยายยั่วรักรุ่นพี่วิศวะ 4 สาว 4 เรื่อง เรื่อง เมดสาวจำเป็น เป็นเล่มแรก เซตซีรีส์ ยั่วรักรุ่นพี่วิศวะ แก๊งเพื่อนสนิทปีหนึ่ง คณะมนุษยศาสตร์ แก๊งสาว ๆ จะมี 4 คน ได้แก่ แสนดี / พัดชา / เฟย์ และข้าวหอม น้องพัดชา เล่มสอง เรื่อง ยั่วรักพี่วิศวะปีสาม น้องเฟย์ เล่มสาม เรื่อง ใคร่รักลูกหนี้ น้องข้าวหอม เล่มสี่ เรื่อง พิศวาสรักเด็ก (Hot)เนิร์ด ---------------------- เมดสาวจำเป็น 1 “เฮ้อ~อิจฉายัยข้าวหอม ยัยเฟย์จังเลยที่ไม่ต้องมาทำอะไรแบบเรา” นักศึกษาสาวปีหนึ่งเจ้าของใบหน้าหวานทำสีหน้าเซ็งอยู่ใต้ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ ที่ต้องมานั่งรอรุ่นพี่ปีสามสุดฮอตที่คณะนี้ ทั้งที่เธอเองก็เรียนอยู่คณะมนุษยศาสตร์ “ยัยข้าวหอม ยัยเฟย์น่ะสิที่ต้องอิจฉาพวกเรา ที่เราสองคนได้มาขอลายเซ็นพี่พายุกับพี่น้ำเหนือ” นักศึกษาสาวปีหนึ่งอีกคนเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มชวนเพ้อฝัน เมื่อนึกถึงตอนที่รุ่นพี่สุดฮอตแก๊งนี้มานั่งดูการจับสายรหัสของคณะมนุษยศาสตร์เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แก๊งนี้งานดีทุกคน แต่คนที่ตรงไทป์ตรงใจพัดชาที่สุดก็คือน้ำเหนือ “น่าอิจฉาตรงไหนเนี่ย เราสองคนมาดักรอรุ่นพี่เป็นอาทิตย์แล้วนะ แต่ก็ไม่เจอพวกเขาสักที” แสนดีบ่นอุบที่ตลอดทั้งสัปดาห์ เธอและพัดชามานั่งรอรุ่นพี่แก๊งนี้แบบไม่มีหวังเลย เพราะยังไม่เห็นพวกเขาเข้ามาเรียนที่ตึกวิศวกรรมศาสตร์เลยสักวัน “เอาน่ายัยแสน ท่องไว้ๆ เพื่อทุนหอพักฟรี” พัดชาให้กำลังใจเพื่อนสาวที่นั่งทำหน้างออย่างเบื่อหน่าย พัดชาเองก็สมัครขอทุนนี้เหมือนกัน แต่พัดชาไม่ได้ซีเรียสว่าจะได้ทุนนี้หรือไม่ เพราะสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าหอพักฟรีก็คือพี่น้ำเหนือ แค่ได้สบตาแวบเดียวในครั้งนั้น แต่ทว่าใจมันกลับเรียกร้องจะเอาเขามาเป็นแฟนให้ได้ “เฮ้ยๆ ยัยพัดชา นั่นๆ แก๊งพี่พายุเลิกเรียนกันแล้ว” แสนดีเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เมื่อเห็นแก๊งรุ่นพี่วิศวะที่มาดักรอเป็นสัปดาห์พากันเดินหน้าหล่อออกมาจากห้องเรียน ออร่าความหล่อแต่ละคนฟุ้งกระจายมาก แต่สำหรับแสนดีแล้วพายุหล่อที่สุดในแก๊ง "ไปกันเร็วยัยพัด” เมื่อแสนดีเห็นแก๊งรุ่นพี่เดินไวๆ ไปทางลานจอดรถของคณะวิศวกรรมศาสตร์ แสนดีก็ตะโกนเรียกพายุทันที “พี่คะ! พี่พายุคะ รอแสนด้วยค่ะ!” หมับ! แสนดีรีบวิ่งเข้าโอบกอดพายุจากทางด้านหลัง แต่ทว่าพอได้กลิ่นกายหอมอ่อนๆ จากรุ่นพี่ เธอก็ลืมถึงจุดประสงค์ที่มาดักรอเขาไปชั่วขณะ อีกทั้งอาการเซ็งๆ และความเบื่อหน่ายก่อนหน้านี้มลายหายไปจนสิ้น เมื่อได้สูดดมกลิ่นกายหอมๆ ของรุ่นพี่เข้าเต็มปอด 'งื้อ...รุ่นพี่ตัวหอมจังเลย' “มีอะไรกับพี่หรือเปล่า” พายุเอ่ยถามรุ่นน้องต่างคณะที่เอาแต่ซุกไซ้สูดดมแผ่นหลังแกร่งของเขา โดยที่พายุเองก็ไม่ได้แกะแขนเรียวออกจากเอวสอบ เขาปล่อยให้รุ่นน้องกอดเขาอยู่แบบนั้น “อะ...เอ่อ แสนขอโทษค่ะ แสนไม่ได้ตั้งใจ” แสนดีรีบผละตัวออกด้วยใบหน้าแดงซ่านที่เผลอทำอะไรน่าอายออกไป แต่ที่เธอทำไปแบบนั้น ก็เพราะต้องการล็อกตัวรุ่นพี่เอาไว้ไม่ให้เขาเดินหนี เธอไม่ได้ตั้งใจจะกอดเขาสักนิด และที่เผลอสูดดมกลิ่นกายของรุ่นพี่ ก็เพราะเขาใช้น้ำหอมกลิ่นที่เธอชอบ “ว่าไงครับ มีอะไรกับพี่หรือเปล่า” พายุเอ่ยถามรุ่นน้องใบหน้าหวานต่างคณะที่วิ่งเข้ามาโอบกอดเขาไว้แน่น จนหน้าอกนุ่มนิ่มแนบชิดกับแผ่นหลังแกร่ง ทำให้คนตัวสูงรู้ได้เลยว่าหน้าอกของเธอคัปซี “เอ่อ...คะ...คือว่า” นี่เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่แสนดีไม่อยากมาขอลายเซ็นกับพายุ เพราะแค่ได้สบตาและได้เห็นหน้าหล่อๆ ของเขา ใจของเธอมันดันสั่นไหวตื่นเต้น จนไม่เป็นตัวของตัวเอง ได้แต่ยืนอ้ำๆ อึ้งๆ เหมือนคนติดอ่าง “ถ้าน้องไม่มีอะไรจะพูด ก็ถอยไปครับ พี่จะได้กลับไปพักผ่อน” พายุเอามือสากดันรุ่นน้องใบหน้าหวานให้ขยับตัวถอยห่างออกจากเขาเล็กน้อย แต่ทว่าแสนดีจับแขนแกร่งเอาไว้แน่นไม่ยอมให้เขาเดินหนีไปไหน “งื้อ...ไม่ถอยค่ะ” แสนดีทำหน้างอแงใส่รุ่นพี่คนตัวสูงเหมือนแมวน้อยอ้อนเจ้าของ แล้วยื่นสมุดขอลายเซ็นไปให้เขา “แสนขอลายเซ็นพี่พายุด้วยค่ะ” “ถ้าเธออยากได้ลายเซ็นของพี่ ก็ขยับเข้ามาใกล้ๆ” แสนดีขยับเข้าไปใกล้พายุตามที่เขาเอ่ยบอก แต่คำว่าใกล้ของเธออาจจะไม่เหมือนคนอื่นเท่าไรนัก เพราะเธอยืนแนบชิดพายุ จนแทบจะสิงร่างเขาได้อยู่แล้ว พายุกดยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจกับการกระทำของแสนดี จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปกระซิบบอกบางอย่างกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงกระเส่า “จำได้หรือเปล่าที่พี่บอกไป” “แสนขออีกทีได้ไหมคะ” แสนดีกะพริบตาปริบๆ ออดอ้อนรุ่นพี่ เพราะเมื่อครู่นี้เธอเอาแต่สูดดมกลิ่นหอมของเขา จนจำไม่ได้ว่าเบอร์โทรของเขามีตัวเลขอะไรบ้าง “ครั้งนี้จำให้ขึ้นใจนะ” พายุเอามือสากบีบแก้มนิ่มเบาๆ ตอนนี้เขาเหมือนแวมไพร์หนุ่มหล่อสะกดจิตเธอให้ยืนนิ่งๆ รับสัมผัสของเขา “หึ...ไอ้พายุ เกินไปจริงๆ มึงทำเกินไปแล้ว” ธามไทพูดเหมือนจะห้ามปรามพายุ แต่เขากลับกดยิ้มมุมปากอย่างชอบใจกับการกระทำของพายุที่ทำเหมือนจะกินรุ่นน้องปีหนึ่งต่างคณะเสียตอนนี้ “กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยไอ้ห่า” พายุปฏิเสธด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปกระซิบแสนดีอีกครั้ง และเมื่อคนตัวสูงพูดจบเขาก็ไม่วายเป่าลมร้อนรดผิวเนียนขาวที่บริเวณลำคอระหง จนคนตัวเล็กรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว “จำได้หรือเปล่าเบอร์โทรของพี่ ต้องให้พี่ทวนให้อีกครั้งไหม” “จะ...จำได้ค่ะ” แสนดีพยักหน้าขึ้นลงตอบรับด้วยใบหน้าร้อนผะผ่าว "เรากลับกันเถอะยัยพัด" แสนดีดึงมือพัดชาจะเดินออกไปจากตรงนี้ ตอนนี้ขอตัวไปตั้งหลักก่อน เพราะมือไม้เริ่มเกะกะทำอะไรไม่ถูก เมื่อโดนรุ่นพี่จู่โจมใจดวงน้อยของเธออย่างหนัก จนยากจะห้ามใจไม่ให้สั่นไหวกับเสน่ห์เกินต้านของเขา "เดี๋ยวก่อน ขอฉันคุยกับพี่น้ำเหนือก่อน" พัดชาขืนตัวเอาไว้ ไม่เดินไปตามแรงดึงของแสนดี ก็เธอยังไม่ได้คุยกับรุ่นพี่ที่เธอหมายตาเอาไว้เลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเพื่อนสาวของเธอจะรีบไปไหนกัน “พี่น้ำเหนือคะ หนูขอลายเซ็นด้วยค่ะ” พัดชาหญิงสาวที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงรีบยื่นสมุดโน้ตสีชมพูส่งให้รุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าทันที “อยากได้ลายเซ็นฉันงั้นเหรอ?” น้ำเหนือรับสมุดโน้ตมาถือไว้ แล้วเลิกคิ้วขึ้นสูงเป็นเชิงถาม อีกทั้งยังจ้องมองที่รุ่นน้องใบหน้าสวยคณะมุนษยศาสตร์ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ตามแบบฉบับหนุ่มแบดบอย “ใช่ค่ะ พัดอยากได้ทั้งลายเซ็นของพี่น้ำเหนือ แล้วก็อยากได้...!”พัดชาพูดเพียงแค่นั้น เธอก็ส่งยิ้มให้รุ่นพี่คนตัวสูงด้วยรอยยิ้มกริ่ม ใครจะอยากได้ลายเซ็นอย่างเดียวเล่า ลายเซ็นมันกินไม่อิ่มซะหน่อย แต่ที่เธออยากได้จากพี่น้ำเหนือคงเป็นอย่างอื่นที่อิ่มอกอิ่มใจมากกว่า “แน่จริงก็พูดให้จบสิ” น้ำเหนือยักคิ้วให้พัดชาอย่างท้าทายพร้อมทั้งกดยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ “งั้นพัดขอไลน์พี่น้ำเหนือหน่อยค่ะ เดี๋ยวพัดจะไลน์ไปบอก ว่าอยากได้อะไรนอกจากลายเซ็น” พัดชายื่นมือถือส่งให้น้ำเหนือ พลางคิดไปว่าเริ่มจีบเลยก็แล้วกัน ในเมื่อพี่น้ำเหนือเปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว “หึ ไม่เบาเลยจริงๆ” น้ำเหนือรับมือถือของพัดชากดเพิ่มไลน์ของเขาให้เธอ อีกทั้งยังแถมที่อยู่คอนโดของเขาให้รุ่นน้องหน้าสวยอีกด้วย “มาเอาสมุดคืนพร้อมลายเซ็นตามที่อยู่ในไลน์ก็แล้วกัน” น้ำเหนือส่งมือถือคืนให้พัดชาด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ “หึ ต้องอย่างงี้สิวะไอ้เสือ” เคนตะแสยะยิ้มมุมปากกับการกระทำของน้ำเหนือ ที่เหยื่อเนื้อหวานมาหาถึงที่ แล้วน้ำเหนือรีบตะครุบเก็บเอาไว้อย่างไม่รีรอ “พี่เหนือเซ็นชื่อลงสมุดโน้ตให้พัดตอนนี้เลยไม่ได้เหรอคะ” พัดชาทำสีหน้างอแง แต่ภายในใจกลับยิ้มกริ่มอย่างถูกใจ ‘อ่อยมาอีกพ่อ เดี๋ยวน้องพัดชาคนนี้จะจับทำแฟนให้เข็ด’ พัดชานึกคิดอยู่ภายในใจ “ตอนนี้ฉันยังไม่มีอารมณ์จะเซ็น เดี๋ยวฉันจะกลับไปเซ็นให้ที่คอนโดก็แล้วกัน ถ้าอยากได้ลายเซ็นก็ไปเอาที่คอนโด แต่ถ้าไม่อยากได้ ฉันจะได้โยนสมุดโน้ตนี้ทิ้งซะ” น้ำเหนือทำท่าจะโยนสมุดโน้ตของพัดชาทิ้งเหมือนไม่เห็นค่าสิ่งที่อยู่ในมือหากพัดชาไม่ทำตามที่เขาต้องการ “งื้อ อยากได้สิคะ อย่าโยนสมุดโน้ตพัดทิ้งน้า” พัดชาทำสีหน้าเจี๋ยมเจี้ยม แต่ภายในใจกลับกระดี๊กระด๊าเป็นปลากระดี่ได้น้ำ แค่อ่อยนิดอ่อยหน่อย พ่อคุณก็รีบกระโจนเข้าหลุมกับดักของเธอซะแล้ว “งั้นก็ตามไปเอาลายเซ็นที่คอนโด ตกลงไหมครับน้องพัดชา” น้ำเหนือเอ่ยเรียกชื่อรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงไพเราะพร้อมกับยักคิ้วให้พัดชาอย่างเจ้าเล่ห์ “โอเคค่ะ พี่เหนือเตรียมลายเซ็นไว้เลยนะคะ เดี๋ยวพัดจะไปเอาถึงที่เลย งั้นพัดขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะพี่ๆ” พัดชาก้มศีรษะให้แก๊งรุ่นพี่สุดฮอต ก่อนที่เธอจะดึงแสนดีออกไป