[ โฮม : พาร์ท ]
เวลาล่วงเลยผ่านนานนับปี เเต่ผมยังอยู่ตรงนี้ ยังเคียงข้างเขาอย่างที่เคยให้สัญญาไว้
ไม่ว่าจะเกิดอะไร ผมจะไม่ปล่อยมือคู่นี้อีกเด็ดขาด..
"ขอทางหน่อยครับ"
"ขอทางหน่อยค่ะ หลบหน่อยนะคะ"
เสียงชุลมุ่นวุ่นวายดังขึ้น เตียงผู้ป่วยถูกเข็นผ่านหน้าผมไปมา มีเสียงร้องโอดโอยของผู้ป่วย เสียงหมอเเละพยาบาลดังกันให้เเซ่ด
"จูเนียร์.." ผมเอ่ยชื่อคนที่ผ่านตาไปเมื่อครู่
เขาบอกผมมาตลอดว่าอยากเป็นหมอที่ดีเหมือนพ่อของเขา เเละคนเก่งของผมก็กำลังทำมันสำเร็จเเล้วด้วย
จูเนียร์ในคราบชุดกาวน์สีขาวกำลังอยู่บนเตียงผู้ป่วยฉุกเฉิน มือก็ปั๊มหัวใจคนไข้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
ให้เดาจากสถานการณ์ผมว่าน่าจะเกิดอุบัติเหตุใหญ่ เพราะทั้งหมอทั้งพยาบาลต่างก็วิ่งกันให้วุ่นไปหมด
ผมมองจูเนียร์ที่ผ่านหน้าไป พลางกระชับข้าวกล่องที่ทำเตรียมไว้ให้หลังจากเขาได้พัก
ที่จริงเวลานี้ควรเป็นเวลาพักของเขา เเต่ก็อย่างว่าทำอาชีพนี้เ
