“เฮ้อ…”
อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ มือเรียวตั้งใจจะเคาะแป้นคีย์บอร์ดเพื่อจัดการงานต่อ แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอย่างขัดจังหวะเสียก่อน ตากลมโตเหลือบมองหน้าจอที่กำลังสว่างวาบ
“แม่”
หมายเลขที่โชว์หราอยู่บนหน้าจอคือหมายเลขโทรศัพท์จากมารดาของเธอที่ไม่เคยติดต่อกันตั้งแต่เธอย้ายออกมาจากบ้านได้ราวปีเศษ แสนหวานไม่อยากจะคาดเดาไปในทางร้ายๆ แต่เธอก็ไม่สามารถคิดดีได้จริงๆ ถอนหายใจอย่างอ่อนล้าแต่ก็กดรับสาย
“ค่ะแม่”
“แกทำอย่างนี้ได้ยังไง บอกไอ้ผู้ชายที่มากับแกเลิกฟ้องร้องเรียกค่าสินไหมทดแทนบ้าบอกอะไรนั่นเลยนะ แล้วเรื่องที่แกลงบันทึกประจำวันว่าพุฒาไปคุกคามแกมันก็ทำให้พุฒาเสียประวัติ”
“แล้วแม่ให้อาพุฒามาตามหวานเหรอคะ”
“ก็…ก็…” อาการอึกอักของมารดาทำให้แสนหวานเข้าใจได้ในทันทีว่าพุฒาโกหกแต่ถึงกระนั้นมารดาของเธอก็ยังเข้าข้าง “ตะ…แต่แกก็ไม่ควรให้ตำรวจเขาลงบันทึกประจำวันแบบนั้น มันมากเกินไป”
“แล้วที่อาพุฒาทำไ
