ยามค่ำคืนในวิลล่าเงียบสงบ แสงไฟสีอำพันสลัวจากโคมไฟหัวเตียงทาบทอเงาร่างทั้งสองในห้องนอนกว้าง เสียงคลื่นเบา ๆ จากทะเลไม่ไกลนักยังคงกระซิบกับลมราตรี ทว่าเสียงลมหายใจของสองร่างที่กำลังหลอมรวมกันกลับกลายเป็นเสียงที่เร่าร้อนที่สุดในยามนี้
ลีอองยืนพิงกรอบประตูห้องน้ำ ผ้าขนหนูสีขาวพาดต่ำบนสะโพกเปลือยเปล่า ดวงตาเข้มจับจ้องหญิงสาวที่นั่งบนปลายเตียง เธออยู่ในชุดคลุมไหมบางเบาสีงาช้างที่แทบไม่ปิดบังเรือนร่างงดงาม
“คุณรู้ตัวไหม… ว่าคุณกำลังทำให้ผมคลั่ง?” เสียงทุ้มกระซิบเมื่อเขาก้าวเข้าหา
นลินสบตาเขา ใบหน้าแดงระเรื่อแต่แฝงไว้ด้วยความกล้า ดวงตากลมโตคู่นั้นสั่นไหวแต่ไม่หลบสายตา เธอยื่นมือไปแตะอกแกร่งของเขา ไล้นิ้วตามรอยแผลเป็นเล็ก ๆ บนผิวหนังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นตึง
ลีอองจับมือเธอไว้ก่อนจะจุมพิตฝ่ามือนั้นเบา ๆ แล้วลากมันลงไปยังหน้าท้องแข็งแรงของเขา
“ผมจะไม่อ่อนโยน ถ้าคุณยังมองผมด้วยสายตาแบบนี้”
