“เดินทางปลอดภัยนะลูก” นิราเข้ามาลูบหัวทั้งสองคนที่กำลังเดินทางกลับ
“ไว้ว่างเมื่อไรพาน้องมาเที่ยวอีกนะไทเป” ไทเลอร์ยิ้มให้กับทั้งสองและเตะไหล่ของนีน่าด้วยความเอ็นดูเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง
“ครับ คุณพ่อคุณแม่ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ”
“นีน่าลาแล้วนะคะ ขอบคุณที่เอ็นดูนีน่านะคะไว้คราวหลังนีน่าโชว์ฝีมือทำอาหารให้คุณพ่อกับคุณแม่ชิมบ้างนะคะ”
“จ๊ะลูก รีบ ๆ ขึ้นรถกันได้แล้ว เดี๋ยวก็มืดคล้ำหรอกลูกมันอันตรายขับรถกลางค้ำกลางคืน”
“ครับผมไปแล้วนะครับ” เขาเข้ามาสวมกอดพ่อแม่ และเข้ามากุมมือเล็กให้เดินมาที่รถและเปิดประตูรถให้เธอเข้าไปนั่ง
หญิงสาวหันมายิ้มให้กับผู้ใหญ่ทั้งสองท่าน ที่ยืนยิ้มมาให้เธอเช่นกัน
“พ่อกับแม่พี่ใจดีมากเลยนะคะ ไว้วันหลังนีน่าทำขนมมาให้พวกท่านชิมดีกว่า ท่านอยู่กันสองคนคงเหงา”
“เอาสิ ไว้วันหลังพี่พามาอีก” เขายิ้มให้หญิงสาวอย่างอ่อนโยน และขับรถกลับอย่างไม่เร่งรีบท่ามกลางจราจรที่ไม่ติดขัด
