ถึงเวลานัดกินข้าว พวกฉันสี่คนที่ไม่มีรถอยู่แล้วแต่ไม่อยากพึ่งพาหนุ่ม ๆ จะเรียกรถมารับ แต่พวกหนุ่ม ๆ ก็ไม่ยอมไง สุดท้ายก็ขึ้นรถกันมาโดยเฮียลากฉันขึ้นรถ พี่ปั้นลากพี่รินขึ้นรถ ส่วนจูเน่ไปกับพี่ปุณณ์ แล้วถีบนังลูกฟูกไปกับพี่หมอทิวเมฆด้วยข้ออ้างว่าเดี๋ยวพี่หมอจะเหงา
แรดเว่อร์สมกับเป็นเพื่อนกัน เรื่องเต๊าะผู้
เรียกได้ว่าทำงานเป็นทีมมาก จนบางทีนึกสงสารพี่หมอทิวเมฆนิด ๆ จะรู้หรือเปล่าว่ามีคนคิดมิดีมิร้ายอยู่
ในรถหรูของเฮียเสียงเงียบมีเพียงเสียงแอร์ในรถที่ทำงานอย่างเต็มที่ เพราะคนเพิ่งเล่นกีฬามาร้อนจึงเปิดเสียเย็นกว่าปกติจนฉันเริ่มหนาวขา
ไม่น่าใส่กระโปรงมาเลยให้ตายเถอะ
“เฮียเบาแอร์หน่อยได้ไหมหนาวขา”
“ไม่”
“เฮียอย่าใจร้ายได้ไหมเนี่ย พริกสั่นไปหมดแล้วเนี่ย ขนลุกเลยเห็นไหม” อยากจะบอกสั่นยันน้องสาว แต่ว่ามันไม่สุภาพ
เฮียปัณณ์คนใจร้ายเหลือบตามามองแล้วก็หันหน้ากลับยิ้มกรุ่มกริ่มทำเหมือนไม่ร
