“นี่จะไปไหน” เฮียถามต่อหลังจากเคี้ยวข้าวอีกคำหนึ่งแล้ว
“กลับบ้าน ต้องไปช่วยแม่หาเงิน” ฉันพูดอย่าง เศร้า ๆ แต่ถ้าแม่ไม่มีเงินส่งฉันจริง ๆ ก็ว่าจะดรอปเรียนเอาไว้ก่อน นี่แค่ปีหนึ่งมีเวลาอีกมาก
“ไม่ต้องกลับอยู่นี่แหละ”
“ฮะ...เฮียจะยกห้องนี้ให้พริกเหรอ งู้ยไม่ต้องเปย์พริกขนาดนี้ก็ได้นะพริกเกรงใจ เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันเลย” ฉันทำท่านั่งเขินบิดตัวไปมาพลางคิดสะระตะในหัว แม้จะเป็นเรื่องหลอกลวงตัวเอง แต่ก็ชอบนะ
“เปล่า...ให้เฝ้าให้หน่อย พอดีหมาตัวเก่าเพิ่งตายไป ไม่มีใครเฝ้าบ้านเดี๋ยวขโมยเข้า”
“เฮีย!”
“ไม่ใช่หมานะเฮีย”
“เหมือนอยู่นะ”
โหย...นี่เฮียว่าพริกเป็นหมาได้ไง แต่ไม่เป็นไรถ้าจะเป็นหมาของเฮียขอเป็นพันธุ์น่ารักน่าเอ็นดู ให้เฮียลูบหัวก็แล้วกันอย่าง...
“ถ้าเฮียจะเห็นว่าพริกเป็นหมาก็ไม่เป็นไร พริกเป็นอะไรก็ได้สำหรับเฮีย แต่ถ้าจะเป็นหมาจริง ๆ ก็ขอเลือกพันธุ์หน่อยละกัน”
“พันธุ์อะไร”
“โกเด้น
