แสงแดดอ่อน ๆ ที่ลอดผ่านช่องหน้าต่างปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมาก่อนเสียงนาฬิกาปลุก เช้าวันนี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกติ ไม่สิ ต้องเรียกว่าแทบไม่ได้นอนเลย เพราะเอาแต่เฝ้ารอที่หน้าต่างว่าเมื่อไหร่พี่ทิศจะมาหาเสียที แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่มา...
“เฮ้ออ”
ฉันถอนหายใจยาว รู้สึกเหมือนหัวใจยังหนักอึ้งจากความรู้สึกที่มีต่อพี่ทิศ เย็นวานนี้ฉันไปซื้อของที่ร้านค้า เริ่มมีคนถามถึงเรื่องราวงานแต่งของฉันกับปลัดวสัน ฉันเริ่มกังวลใจว่าข่าวนี้จะไปเข้าหูพี่ทิศเข้า เพราะถ้าเขารู้... เขาก็คงมองฉันเป็นผู้หญิงไม่ดี ถึงแม้ฉันจะเป็นอย่างที่เขาคิดจริง ๆ แต่ฉันก็ไม่อยากให้เขามองแบบนั้น
นั่งอยู่ตรงนี้ก็ไม่ได้ช่วยให้จัดการปัญหาได้ ฉันจึงรีบสลัดความคิดออกไปก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง วันนี้มีงานต้องทำมากมาย อย่างน้อยก็ช่วยให้ฉันไม่ต้องจมอยู่กับความรู้สึกเหล่านี้
กิจวัตรประจำวันยังคงดำเนินต่อไปช้า ๆ เริ่มจากทำอาหารเช้า และเข้าไปที่สวนเพื
