“นี่คุณพูดบ้าอะไร ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะลงไปนอนที่พื้น ปล่อยสิ...”
มาร์คัสเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะสบถบางอย่างออกมาเป็นภาษาที่หล่อนฟังไม่เข้าใจแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ดวงตาคมกริบของเขาจ้องเขม็งมาที่หล่อนคล้ายกับหล่อนคือนักโทษ...
“คิดว่าฉันจะยอมปล่อยเมียหมาด ๆ ให้ลงไปนอนกับพื้นแข็ง ๆ ยังงั้นหรือ มันใจดำไปหน่อยน่า...”
ดวงยิหวาเชิดหน้า พยายามขยับตัวออกห่าง แต่ยิ่งขยับก็ยิ่งเบียดเคล้า สำเหนียกได้ถึงความแข็งแกร่งและเส้นขนรกรุงรังของแผ่นอกกว้างที่มีกล้ามเนื้อแน่นเปรี๊ยะที่เสียดสีอยู่กับความนุ่มหยุ่นของอกสาวได้ถนัดถนี่
“เชอะ ใจดำไปหน่อย ที่ให้ฉันนอนมาเป็นอาทิตย์นั่นไม่เรียกว่าใจดำหรือไง...”
“ตอนนั้นฉันเกลียดเธอนี่... แต่ตอนนี้ไม่แล้ว เรียกว่าหลงจะดีกว่า...”
ชายหนุ่มอมยิ้ม ก่อนจะฉกวูบลงที่กลีบปากช้ำของสาวในอ้อมแขนหนัก ๆ คล้ายกับทำโทษ แต่เพียงไม่นานมันก็กลับกลายเป็นดื่มด่ำเร่าร้อน เพราะ
