ซ่าน(ไร้)รัก

บทที่2 อยากมากมั้ยคะ

"ปลาดาวแกสั่งไปเลยนะ ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน"

"อื้อ รีบไปรีบมา" ปานชีวาพยักหน้าให้ลัลน์ลลิตโดยที่สายตาของเธออยู่ที่เมนูตรงหน้า

@ ในห้องน้ำ

แกร๊ก!

เสียงล็อกประตูดังจากทางด้านหลัง เรียกความสนใจให้ลัลน์ลลิตที่กำลังล้างมืออยู่ช้อนตาขึ้นมองผู้มาใหม่ผ่านทางกระจกบานใหญ่ ทำให้สบตาเข้ากับชายหนุ่มตัวสูงคนหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาราวกับไปทำที่เกาหลีมาแล้ว เขาเดินเข้ามายืนซ้อนอยู่ด้านหลังของเธออย่าสนิทสนม

"มาถึงนานแล้วเหรอครับ"

สมายด์เดินเข้ามาโอบลัลน์ลลิตอยู่ทางด้านหลัง มือหนาลูบลงที่มือของเธอที่กำลังเปิดให้สายน้ำไหลผ่าน

"มาถึงได้สักพักแล้ว สมายด์ใช่มั้ย ทำไมไม่รอที่โต๊ะอ่ะ"

เธอถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ไม่ได้แสดงความตกใจหรือตื่นเต้นใดๆ ออกมา เมื่อคนตัวสูงเข้าประชิดตัวเธอ จนสะโพกมนเบียดเสียดเข้ากับบางอย่างที่ซ่อนอยู่ภายในเป้าตุงๆ

ก่อนหน้าที่เธอตอบปลาดาวไปว่าไม่รู้จักสมายด์นั่นไม่จริงเลยสักนิด เธอรู้จักสบายด์มาได้สักพักแล้ว เพียงแค่เขาเจ้าชู้เกินไปเธอเลยไม่อยากใกล้ชิดด้วยก็เท่านั้น

"ก็อยากคุยกับลัลน์ลัลน์สองคน"

"ดูหิวจังเลยนะคะ" ร่างเล็กหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้าคนตัวสูง วางฝ่ามือเปียกชื้นลูบลงบนแผงอกกำยำที่โผล่พ้นเสื้อนักศึกษาออกมา ดวงตาเฉี่ยวๆ ตวัดขึ้นสบตาสมายด์อย่างเย้ายวน

"ก็ลัลน์ไม่ว่างสักที นี่ถ้าไม่ดักรอจะได้เจอมั้ยครับ"

มือหนาขย้ำลงสะโพนมนรั้งตัวเธอให้แนบชิดเข้าหาเขามากขึ้นอีก ซึ่งเธอไม่ได้ขัดขืนแต่ปล่อยให้เขาอยากจนต้องร้องขอชีวิต

ที่ผ่านมาลัลน์ลลิตยังไม่ได้คบใครออกหน้าออกตาอีก เรียกได้ว่าใครเข้าหาเธอก็แค่คุย แทะเล็กแทะน้อยบ้างแต่ไม่ได้ลึกซึ้ง ส่วนมากที่ยังติดหนึบและคอยมาวอแวก็เพราะผู้ชายพวกนี้ยังไม่เคยได้เธอยังไงล่ะ

"ก็เห็นนายคอยรับคอยส่งสาวการบินคนนั้นอยู่ เราไม่อยากมีปัญหาอ่ะ" ลัลน์ลลิตบอกไปอย่างตรงไปตรงมา เธอไม่ชอบข้องแวะกับคนที่มีเจ้าของ แม้จะแค่คุยๆ ก็เถอะเธอก็ไม่อยากทำบาป สมายด์ก็เป็นอีกหนึ่งคนที่เธอไม่ขอยุ่งเกี่ยว

"ถ้าเคลียร์ได้ จะให้ป่ะ"

"ยังไง จะบอกลัลน์ว่ากำลังจะเลิกกับน้องเขางั้นสิ" เลิกได้ไงยังเห็นยายนั่นขยันอัปรูปคู่ลงไอจีวันละเป็นโหล

"เปล่าซะหน่อย ไม่ได้เป็นอะไรกัน นั่นน้องของเพื่อน" อ่ะมุกหลอกผู้หญิงน่าโง่ที่ใช้ไม่ได้กับลัลน์ลลิตมาอีกแล้ว

"ไม่เอาน่าสมายด์"

ร่างเล็กถูกอุ้มขึ้นนั่งบนอ่างล้างมือ แล้วแทรกตัวเข้ามาระหว่างเรียวขาสวยทั้งสองข้างที่ถูกคลุมด้วยกระโปรงนักศึกษา

“อย่าใจร้ายน่าลัลน์” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า บ่งบอกว่ากำลังกระสันต้องการปลดปล่อยในตอนนี้ ยิ่งเห็นเขากระหายลัลน์ลลิตยิ่งรู้สึกสะใจ ที่เขาอยากได้จนจะขาดใจแต่ก็ทำอะไรเธอไม่ได้

"หึ! นี่คือชวนมากินสุกี้" ลัลน์ลลิตเค้นขำ มือเล็กเอื้อมลงไปลูบไล้อยู่ตรงเป้ากางเกงของชายหนุ่ม ซึ่งเขาเริ่มยืนไม่นิ่งเบียดตัวเข้าเสียดสีกับเรียวขาสวยของลัลน์ลลิต แสดงออกถึงความต้องการที่กำลังเอ่อล้นออกมาอย่างท่วมท้น

“ก็อยากเอาลันน์ด้วยอ่ะ อ่า... ซักว่าวให้หน่อย” ปากหนาคะยั้นคะยอเสียงกระเส่า

"อยากมากมั้ยคะ" เสียงหวานถามไถ่ทำใจคนฟังสั่นระรัว

"อ่า...ซี้ด...เบบี๋"

แค่มือนุ่มสัมผัสเคล้นคลึงนอกร่มผ้าก็ทำให้เสียดเสียวตรงแก่นกายจนขนลุกซู่ เชิดหน้าขึ้นสูดปากอย่างเกินกลั้น จินตนาการไปถึงปากนุ่มนิ่มที่กำลังครอบครองความแข็งขืนแล้วก็แทบอดไม่รนทนไม่ไหว ทว่าในขณะที่ชายหนุ่มอารมณ์พลุ่งพล่านถึงขั้นสุดอีกฝ่ายกลับทำตรงกันข้าม

"ถอยออกไปครับสมายด์ ไม่อย่างนั้นหน้าของสมายด์จะติดไปในไลฟ์สดของลัลน์ลันน์นะคะ"

“เฮ้ย! อะไรวะเนี่ย”

ลัลน์ลลิตแสยะยิ้มอย่างเป็นต่อ มือเล็กชูหน้าจอโทรศัพท์ที่กำลังนับถอยหลังการเผยแพร่ภาพสดไปตรงหน้าของสมายด์ แน่นอนว่าเขาตกใจจนกระโดดหลบไปอีกมุม ส่วนเธอก็รีบกระโดดลงจากเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าแล้วชูกล้องขึ้นให้เห็นใบหน้าของเธอชัดๆ

หากสมายด์ยังอยู่ตรงนั้นก็จะเขาก็จะมีหน้าไปปรากฏอยู่ในไลฟ์สดของลัลน์ลลิตด้วย ทำให้เขาต้องรีบวิ่งออกจากห้องน้ำไปอย่างลนลาน

“สวัสดีค่ะคนดู ตอนนี้ลัลน์ลัลน์อยู่ที่ร้านสุกี้ผีน้อยค่า”

คลีเอเตอร์สาวไลฟ์สดขณะอยู่ในห้องน้ำ โดยใช้หัวข้อรีวิวร้านสุกี้สายพานกินยังไงให้คุ้ม เธอคุยกับFCที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นในไลฟ์สดอย่างอารมณ์ดี โดยเฉพาะตอนที่เดินออกมาแล้วพบว่าสมายด์กำลังขับรถออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว

ดูก็รู้ว่าเขาคงปวดและทรมานเจ้านั่นอยู่ไม่น้อย เพราะนอกจากจะไม่ได้ปลดปล่อยแล้วยังถูกเธอแกล้งกลับอีกต่างหาก

...แต่พวกผู้ชายเจ้าชู้เจอแค่นี้ยังเรียกว่าโทษสถานเบา

ยัยลัลน์ลลิตตัวร้าย ฝากเอ็นดูน้องหน่อยน้า...