โซ่เสน่หาคนไร้หัวใจ

คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง คีตะ โภควัฒน์มนตรี พระเอกหนุ่มวัยสามสิบปีกำลังสวมกอดอลินดา หญิงสาวที่เขาให้สถานะเป็นคนรัก แต่เขาไม่ได้มองไกลถึงขั้นที่จะแต่งงานด้วย เขาแค่ติดใจในร่างงามของเธอ และติดใจในความเป็นคนมักน้อย ที่ไม่เคยอยากออกหน้าออกตา หรือมีตัวตนในชีวิตของเขา แน่นอนว่าชีวิตการเป็นนักแสดง เมื่อมีแฟนอาจจะทำให้ความนิยมตกต่ำลง จึงทำให้ความรักของนักแสดงส่วนใหญ่ต้องถูกปกปิดเป็นความลับอย่างไม่ต้องสงสัย และคีตะก็เป็นอีกหนึ่งคนที่ไม่พร้อมจะเปิดเผยเกี่ยวกับความรักของเขาให้สาธารณะชนได้รับรู้ เพราะอลินดายังไม่ใช่คนที่เขาจะหยุดและมอบหัวใจให้กับเธอ ในขณะที่อลินดาก็ไม่เคยรู้เลยว่าตนเองเป็นเพียงของเล่นฆ่าเวลาของเขาเท่านั้น เธอยังหวังว่าสักวันเขาจะเปิดตัวเธอในฐานะคนรักของเขา ขึ้นชื่อว่าความรักมันมีอานุภาพทำให้เธอมองไม่เห็นในสิ่งที่เขาทำกับเธอ เธอยังมอบกายมอบใจให้เขาเสมอมา จนวันนี้ก็เช่นกัน เพียงแค่เขาบอกว่าคิดถึงเธอเท่านั้น เธอก็วิ่งแจ้นมาหาเขาอย่างไม่รอช้า “คิดถึงที่สุดเลยค่ะ” อลินดากล่าวก่อนจะโผเข้ากอดชายหนุ่มทันทีที่เห็นหน้า ส่วนเสือร้ายอย่างเขาก็ยิ้มร้ายที่กระต่ายน้อยอย่างเธอมาสนองความต้องการของเขาถึงที่ โดยไม่ต้องไปเสี่ยงกับภาพหลุดให้เขาวุ่นวายหัวใจ “ผมก็คิดถึงลินเหมือนกัน” คีตะตอบอย่างเอาใจ เพราะเอาเข้าจริงแล้ว เขาก็คิดถึงเรือนร่างงามที่เขาเคยได้เชยชมอย่างไม่รู้จักเบื่อมากกว่า “ปากหวานเกินไปแล้วนะ” อลินดายอมคลายอ้อมกอดออก แล้วหันมายิ้มยั่วชายหนุ่ม “ไม่อยากชิมเหรอว่าหวานจริงหรือเปล่า” คีตะส่งสายตาเจ้าชู้ส่งให้หญิงสาว “ยั่วเก่ง” อลินดายิ้มน้อยๆ ก่อนที่เธอจะบดจูบลงที่เรียวปากหยัก “ไม่ได้ยั่วเก่งอย่างเดียวนะ เอาเก่งด้วย” ชายหนุ่มไม่รอให้หญิงสาวเป็นผู้นำ เขาจับที่ท้ายทอยของหญิงสาว ก่อนที่จะบดจูบลงไปก่อนที่เธอจะได้เริ่ม นั่นทำให้หญิงสาวต้องยกยิ้มด้วยความพอใจ เขาไม่เคยรอได้จริงๆ แค่เธอยั่วนิดยั่วหน่อย ชายหนุ่มก็พร้อมจะกระโจนเข้ามาหาเธออย่างไม่รีรอ และแน่นอนว่าเมื่อความต้องการได้เดินทางมาถึงจุดที่ต้องการปลดปล่อย คีตะก็ไม่สามารถหักห้ามความปรารถนาที่มีได้อีกต่อไป เขาปลดเปลื้องอาภรณ์ที่ห่อหุ้มกายบางไว้ออกไปจากร่างงามทีละชิ้น ทีละชิ้น จนกระทั่งร่างงามของหญิงสาวเหลือเพียงอาภรณ์ชิ้นน้อยสองตัวเท่านั้น ส่วนหญิงสาวนั้นก็ไม่ยอมน้อยหน้า เธอจัดการกับเสื้อเชิ้ตราคาแพง ก่อนที่มือเรียวเล็กจะไม่หยุดแค่นั้น เพราะมันกำลังไปจัดการกับเข็มขัดซึ่งทำให้หญิงสาวขัดใจอยู่ไม่น้อย และชิ้นต่อมาก็คือกางเกงชิโนที่เขาใส่เป็นประจำ เพียงไม่นานหญิงสาวก็จัดการรูดมันลงไปที่ปลายเท้าของชายหนุ่มได้สำเร็จด้วยความช่วยเหลือของเขา