One night stand จากนี้ไปจนนิรันดร์

ช่วยฉันด้วย...1

“ไม่ล่ะ ผมไม่ค่อยชอบงานแบบนี้” เมื่อชายหนุ่มกล่าวจบ เขาก็ลุกขึ้นยืนทันที ใบหน้าคมสันนิ่งอย่างไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ

มือของดุจเดือนคว้าเข้าที่ข้อมือของชายหนุ่ม เขาหันขวับมามองเธอทันทีด้วยความไม่พอใจ ชายหนุ่มบอกเธอตั้งหลายครั้งแล้วว่าอย่าทำแบบนี้ ถ้าไม่ติดว่าพ่อเธอคือคนเก่าคนแก่ของที่นี่ เขาคงไม่ปล่อยให้เธอมาทำตัวเช่นนี้กับเขาอย่างแน่นอน

“อย่าล้ำเส้นกันเกินไป ผมไม่ชอบ” วายุสบัดมือของดุจเดือนออก ก่อนจะเดินออกไปที่ด้านนอกทันที

ดุจเดือนมองตามชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ เมื่อไหร่หนอที่เขาจะเปิดใจรับเธอเข้าไปในหัวใจของเขาบ้าง ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันมีแต่ความเฉยชาจากเขาเท่านั้น แต่ไม่เป็นไรวันนี้แหล่ะจะเป็นวันที่เธอได้ครอบครองเขา แค่รอให้ยาออกฤทธิ์เท่านั้น แล้วทุกอย่างที่เธอรอมานานแสนนานจะสำเร็จ

แต่ดุจเดือนก็ต้องแปลกใจเหลือเกินว่าทำไมเธอถึงไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่แก้วของเธอก็มียาเช่นกัน หรือว่ายาที่เธอใส่มันน้อยเกินไปทำให้มันออกฤทธิ์ช้า แต่เธอมั่นใจอยู่อย่างหนึ่งว่าแก้วของวายุนั้นเธอใส่เข้าไปเยอะมาก ไม่นานยาคงต้องออกฤทธิ์เป็นแน่

ระหว่างนั้นเอง ดุจเดือนตัดสินใจเดินออกตามหาชายหนุ่ม แต่เธอก็หาเขาไม่พบ และที่สำคัญหญิงสาวพยายามจะโทรหาชายหนุ่ม แต่เขาก็ไม่รับสายเธอเลย ตอนนี้ดุจเดือนรู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก เธอเดินกลับเข้าไปในงานอีกรอบเพื่อเค้นเอาความจริงกับบริกร ที่เธอจ้างวานให้เขาจัดการเสิร์ฟแก้วของเธอและวายุ

ริมหาดแสงดาว

นาร่ารู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาหลังจากที่เธอจิบค็อกเทลแก้วนั้น หญิงสาวเดินออกมาที่ริมหาดอีกครั้ง เธอไม่เคยรู้สึกเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างกายของเธอทำไมถึงเป็นแบบนี้ หรือว่าในค็อกเทลแก้วนั้นมีอะไร นาร่าเริ่มรู้สึกร้อนรนมากขึ้นทุกที

เธอเดินห่างออกมาจากที่ที่มีผู้คนพลุกพล่านเรื่อยๆ ตอนนี้ไม่รู้ว่าอะไรนำพาหญิงสาวมาหยุดอยู่ที่หลังโขดหิน เธอถอดชุดเดรสสีดำออกด้วยความร้อน ที่กำลังปกคลุมอยู่ทั่วกายเธอ ระหว่างนั้นเอง ร่างสูงก็เดินเข้ามาที่โขดหินเช่นกัน อาการของเขาไม่ต่างจากที่เธอกำลังเป็นอยู่เลย

“คุณทำอะไร ทำไมต้องถอดเสื้อผ้าออกด้วย” วายุถามหญิงสาวพร้อมกับเบือนหน้าหนี เขาไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนฉวยโอกาสกับผู้หญิงที่กำลังเมา แต่ให้ตายเถอะ เขากำลังอยากจะมีเซ็กส์กับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเหลือเกิน