22
พอซื้อของเสร็จพี่ภูก็พาไปกินข้าวและก็เดินซื้อของต่ออีก ที่จริงไม่ได้อยากซื้อเยอะหรอกแต่ฉันอยากยืดเวลาให้กลับไร่ช้าๆ เขาจะได้ไม่เจอยัยแพรวพราวอะไรนั่น
"จะซื้ออะไรอีกมั้ย" คนที่ถือของเต็มสองมือหันมาถามฉัน
"ไม่ค่ะ" ฉันส่ายหัว นี่มันก็เย็นแล้วเดินจนปวดขาไปหมดแล้วด้วย กลับถึงไร่ก็มืดพอดี คงไม่เจอยัยแพรวพราวอะไรนั่นหรอกมั้ง
"งั้นก็กลับ" เขาบอกเสียงเรียบแล้วเดินหาทางออกไปที่รถ
คนตัวโตเงียบมาตลอดทาง ตั้งแต่เจอผู้หญิงชื่อรุ้ง คนตัวโตก็มีทีท่าเปลี่ยนไปจนถึงตอนนี้ เขาเงียบกว่าเดิมขรึมกว่าเดิม เหมือนในหัวคิดอะไรตลอดเวลา
"วันนี่พี่ภูจะให้พอใจนอนที่ไหนคะ" ฉันถามคนที่ทำหน้าที่ขับรถ
"ท้ายไร่" เขาตอบเสียงเรียบอีกตามเคย พลางมองตรงไปข้างหน้า ท้ายไร่อีกแล้ว ทำไมเขาถึงชอบให้ฉันไปอยู่ท้ายไร่นักก็ไม่รู้
"พอใจขอแวะบ้านใหญ่ก่อนได้มั้ยคะ จะเอาของให้น้าสา แล้วก็เอาของในห้องด้วย" ฉันอ้างที่จริงฉันจะไปถา
