8
สามสิบนาทีผ่านไปผมยังยืนอยู่ที่เดิม ลมเริ่มพัดแรงขึ้นๆ ฝนเริ่มลงเม็ดแล้ว หัวใจผมมันว้าวุ่นไปหมดไม่รู้จะเอายังไงกับตัวเอง คำพูดไอ้รบวนเวียนอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมา
ปัง!
สุดท้ายผมก็กระโดดขึ้นรถขับออกไปตามถนน ตามองหายัยเด็กนั่น ฝนที่เริ่มลงเม็ดเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ จนแทบมองไม่เห็นทาง ชักจะเป็นห่วงยัยนั่นแล้วสิ ผมขับรถมาสักพักแล้วแต่ยังไม่เห็นยัยเด็กนั่น เธอน่าจะไปได้ไม่ไกลหรอกแต่ทำไมผมไม่เจอเธอล่ะ ผมย้อนรถกลับมาทางเดิมอีกรอบ ค่อยๆ ขับมองซ้ายขวากวาดสายตามองหาร่างเล็ก นั่นไง เธอหลบฝนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
"ยัยเด็กโง่เอ้ย ฝนตกแบบนี้ใครเขาให้หลบใต้ต้นไม้ใหญ่กันเล่า" ผมบ่นให้ รีบจอดรถแล้วลงไปหาเธอ ร่มก็ไม่ได้เอามา ให้มันได้อย่างนี้สิ!
"มานั่งอะไรตรงนี้" ผมถามแข่งกับเสียงฝนที่โหมกระหน่ำลงมา
"เรื่องของฉัน" เธอตะโกนใส่หน้าผม แล้วเดินหนีไปทางถนน
หมับ
"ไปขึ้นรถ" ผมคว้าแขนเล็กไว้แล้วเอ่ยปากสั่งพร้อมก
