ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเธอคือยัยมะลิซ้อน เด็กสาวอ้วนกลมลูกสาวของดาบมงคล อดีตตำรวจที่มีส่วนร่วมในการสังหารคนในครอบครัวของเขาเมื่อยี่สิบปีก่อน คนที่มาเจอที่ซ่อนตัวของเขาแล้วลากตัวเขาออกไปทางสวนมะพร้าวด้านหลังบ้าน เพื่อหลบจากสายตาของคนในทีมฆ่า แล้วผลักเขาเข้าไปในป่ารกชัฏ
“หนีไปซะ ไปให้ไกล แล้วอย่ากลับมาอีก” เขาจำประโยคนั้นได้ดี และยังจำขึ้นใจจนถึงตอนนี้
อัตต์ยอมรับว่ารู้สึกผิดนิดหน่อยเมื่อได้รู้ความเป็นมาของเธอ แต่กระนั้นเขาก็แอบคิดว่าอย่างไรบิดาของเธอก็มีส่วนร่วมด้วย แม้จะไม่ได้ลงมือฆ่าใครเลยสักคนเดียว เขาก็ยังเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดอยู่ดี
“ทำไมถึงช่วยเรานะ” อาจเป็นเพราะลึก ๆ แล้วเขาไม่ได้เป็นคนชั่ว หรือไม่ก็เกิดนึกเวทนาสงสารเด็กขึ้นมาจึงทำไม่ลง ว่าแต่ลูกสาวของเขาล่ะ เธอจะรู้รึเปล่านะ ว่าบิดาเคยทำเรื่องร้ายแรงเอาไว้
“เอาไป”
เมื่อกลับมาถึงเกาะ เขาตรงไปหาเธอที่ห้องทันที แล้วโยนถุงใส่เสื้
