“ว๊าว” ไม่เพียงแค่เหล่าพนักงานสาวและกลุ่มลูกค้าของทางร้านเท่านั้นที่ทึ่งในความหล่อเหลาไร้ที่ติ แต่สายตาของเจ้าของค่าเฟ่ก็ยังเก็บความสนใจไม่มิด
“โอว...” วีรณายอมรับว่าเขาเป็นผู้ชายซึ่งสวมชุดสูทได้ดูดีมีความแพงตั้งแต่หัวจรดเท้า ใบหน้าหล่อเข้มแสนเท่ที่แต้มเคราไว้อย่างเบาบางทำให้เขาดูมีอำนาจอย่างเหลือเชื่อ
“ผมขอ...เอสเพลสโซ่ร้อนหนึ่งที่ครับ” น้ำเสียงนุ่มนวลแต่ทรงพลัง สามารถสะกดคนฟังได้ไม่ยาก เขาผู้มาพร้อมกับมนต์สะกด เสกให้โลกรอบกายเธอหยุดหมุนในชั่วพริบตา
“ขอโทษนะครับ” มุมปากรูปกระจับขยับขึ้นเล็กน้อย ลมหายใจอุ่นผสมกลิ่นไวน์หอมหวาน ยั่วเย้าอารมณ์ของเหล่าสตรีให้หลอมละลาย อ่อนระทวย “ได้ยินรึเปล่าครับ...ผมขอเอสเพลสโซ่ร้อนหนึ่งที่”
ใช่...เขาเข้มยิ่งกว่าเอสเพลสโซ่เสียอีก แต่ความละมุมละไมนั้นใกล้เคียงกับลาเต้คาราเมล
“อ่า...ที่เดียวใช่มั้ยคะ?” วีรณาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ อึกอักในท่าที หั
