อัตต์วางร่างของเธอลงบนพื้นเรือยอร์ช แล้วมองเธอด้วยสายตาวามวาว เนื้อตัวของเธอแดงเรื่อไปหมด จากผลของการดีดดิ้นแผลงฤทธิ์ไม่หยุดหย่อน
“คงอยากจะกรี๊ดมากสินะ อัดอั้นล่ะสิ”
“อื้อ!” ตอนนี้เธอไม่ได้อยากกรี๊ดหรอก แต่เธออยากจะฆ่าเขามากกว่า...เธอจะทำยังไงดี เธอจะหนีไปจากความโชคร้ายนี่อย่างไร คิดสิคิด คิดให้ดีสิมะลิ...
อ้า...ใช่สิ...ถ้าเธอลองแกล้งทำเป็นผีเข้าล่ะ ทำเหมือนว่ากำลังจะตายในไม่ช้า คนพวกนี้คงจะหวาดกลัวและอาจจะถีบเธอตกเรือก็ได้
‘โอ้ว...ไม่...เธอถูกมัดไว้อย่างนี้แล้วจะว่ายน้ำเข้าฝั่งได้ยังไงล่ะ...นี่มันเป็นการฆ่าตัวตายชัด ๆ...แต่...ยังไงพวกมันก็คงไม่ปล่อยเธอไว้แน่ เธอเดาว่าหลังจากที่พวกมันเสพสมร่างเธอจนหนำใจแล้ว มันคงจะฆ่าเธอแล้วทิ้งลงทะเลให้ฉลามกิน...เพราะงั้น...ลองเสี่ยงดูก็ไม่เสียหลาย ยังไงเธอก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว!’
“อัก...อึก...อ็อก” อยู่ ๆ เธอก็ตาเหลือกโปนเหมือนคนขาดอากาศหายใจ
