เวลาห้าโมงเย็น
"พี่เสกข์คะ พี่เสกข์ ตื่นได้แล้วค่ะ" บุษบันเดินมาปลุกศุภเสกข์ในห้องนอนหลังจากที่เธอปล่อยให้เขานอนหลับพักผ่อนจนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงห้าโมงเย็น อากาศในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ยังคงหนาวเย็นและมีหิมะโปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย หญิงสาวจัดเตรียมอาหารไว้เรียบร้อยเพราะรู้ดีว่าเขาคงจะหิวเมื่อตื่นขึ้นมา
"ไม่อยากตื่น..." เสียงทุ้มพึมพำในลำคอ ร่างสูงพลิกกายเข้าหาบุษบันซึ่งนั่งอยู่ขอบเตียง วงแขนกำยำโอบกอดเอวบางไว้ ในขณะที่เท้าของเขาถีบผ้าห่มออกไปไว้ปลายเตียง กายกำยำจึงนอนเปลือยเปล่าอยู่เช่นนั้น
"พี่เสกข์เอาผ้าห่มออกแบบนี้ไม่หนาวหรือคะ ข้างนอกหิมะตกนะ ตื่นไปอาบน้ำแล้วก็มาทานมื้อเย็นได้แล้วค่ะ วันนี้บัวทำอาหารไว้ให้แล้ว" เสียงเล็กบอก
"ไม่หิวครับ ขอได้ไหม?" เขาพูดพลางขยับศีรษะขึ้นมาวางบนตักเล็ก ร่างสูงยังคงนอนคว่ำอยู่
"ขออะไรคะ?"
"บัวก็รู้นี่ครับว่าพี่ขออะไร"
"ขอน้ำดื่ม ขอผ้าเช็ดตัว ขอเสื้อผ้
