ปาฏิหาริย์ร้ายนายจอมโหด6 เดทแรกของเรา
1483 Words
@PAPHATCHAYADA SHOP
"สวัสดีค่ะคุณเฟียร์"
"สวัสดีจ้ะอุ๋งอิ๋ง คุณเอริคมาหรือยัง"เธอเดินเข้ามาภายในร้านเสื้อผ้าของตัวเองก็ได้ยินเสียงทักทายจากน้องพนักงานสาวสวย พร้อมกับมองสำรวจว่าลูกค้าที่เธอนัดไว้มาหรือยังพอไม่เห็นก็เลยเอ่ยถามพนักงานตัวเองออกไป
"มาแล้วค่ะ อุ๋งอิ๋งเลยให้เขาไปนั่งรอคุณเฟียร์อยู่ในห้องรับรองของร้านค่ะ"
"แล้วได้เอาน้ำกับขนมไปเสิร์ฟเขาบ้างหรือยัง"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"งั้นพี่ขอไปคุยงานก่อนนะ เธอก็ดูแลหน้าร้านไป"
"ค่ะ"
เธอรีบเดินเข้ามาภายในห้องรับรองของร้านทันที เพราะตอนนี้ก็เลยเวลานัดมาห้านาทีแล้ว
แอดดด
เธอดันประตูเข้ามาเห็นคุณเอริคกำลังนั่งอยู่พร้อมกับข้างกายเห็นเป็นหญิงสาวสวยคนหนึ่งเธอเดาว่าน่าจะเป็นแฟนสาวของลูกค้าเธอกำลังนั่งมองเธออยู่เหมือนกัน
"ขอโทษคุณเอริคด้วยค่ะที่มาสาย ทั้งที่เฟียร์เป็นคนนัดคุณมาที่ร้านเอง"
"ไม่เป็นไร นี่แฟนของผมเองเธอชื่อสมายครับ"
"สวัสดีค่ะคุณสมายยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฉันโซเฟียค่ะเป็นเจ้าของร้านนี้"
"ยินดีเหมือนกันค่ะ"
"งั้นเรามาดูแบบชุดกันเลยนะคะ เชิญคุณเอริคกับคุณสมายดูได้ตามสบายเลยนะคะ เฟียร์ออกแบบมาค่อนข้างหลายชุด เผื่อคุณทั้งสองคนเลือกตามใจชอบ"เธอยื่นสมุดที่ตัวเธอออกแบบไว้ให้กับทั้งสองเลือก เป็นแบบชุดแต่งงานที่ทางคุณเอริคมาจ้างให้เธอออกแบบให้เพื่อจะตัดชุดในงานแต่งงานของพวกเขาทั้งสองคน
"มีแต่แบบสวยๆทั้งนั้นเลยนะคะ คุณเฟียร์เก่งจริงๆเลย"
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ แล้วมีถูกใจคุณสมายบ้างไหมคะ"
"มีหลายชุดเลยค่ะมายเลือกไม่ถูกเลย สงสัยต้องให้เขาเลือกช่วยค่ะ ริคคะชุดไหนสวย"
"คุณใส่ชุดไหนก็สวยหมดนั่นแหละ"
"อย่าพูดแบบนั้นสิคะ ช่วยมายเลือกหน่อย"
"ชุดนี้ไหมผมว่ามันเหมาะกับคุณ"
"มายก็คิดไว้ในใจว่าต้องเป็นชุดนี้ค่ะ พอคุณเลือกมายก็แน่ใจทันที"
"งั้นตกลงคุณสมายเลือกชุดนี้นะคะ"
"ค่ะ ชุดนี้"
"ส่วนคุณเอริคชุดผู้ชาย เอาเป็นชุดนี้เลยไหมคะจะได้สีคล้ายกัน เวลายืนคู่กันจะได้สวย"
"ครับ"
"งั้นเฟียร์จะให้คนตัดเย็บลงมือเลย ประมาณสองอาทิตย์เดี๋ยวเฟียร์จะโทรหาให้เข้ามาลองชุดกันนะคะ เผื่อจะได้ดูว่าต้องแก้ตรงไหนเพิ่มไหม"
"ค่ะ"
"เฟียร์ขอบคุณพวกคุณทั้งสองคนมากเลยนะคะที่ไว้วางใจให้ทางแบรนด์ปภัชญาดาดูแลเรื่องชุดแต่งงานของพวกคุณสองคน"
"งั้นผมกับแฟนขอกลับเลยนะครับ"
"ค่ะ เดี๋ยวเฟียร์เดินออกไปส่งนะคะ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ"
พอคุณเอริคกับแฟนสาวเดินออกไปเธอก็รีบเดินกลับมายังห้องทำงานของตัวเอง นั่งออกแบบเสื้อผ้าไปเรื่อยๆเพื่อรอเวลานัดที่จะไปทานข้าวกับพี่ออสติส
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เข้ามาได้เลยค่ะเฟียร์ไม่ได้ล็อค"
แกร๊ก
"มีอะไรหรือจ๊ะอุ๋งอิ๋ง"
"มีคนมาขอพบคุณเฟียร์ค่ะ"
"ใครคะเขาได้บอกชื่อไหม"
"เขาบอกว่าชื่อออสตินค่ะ"
"พี่ออสตินเหรอทำไมมาเร็วจัง ให้เขาเข้ามา"
"ค่ะ"
แกร๊ก
"พี่มารบกวนเราหรือเปล่า"
"ไม่ค่ะเฟียร์เพิ่งคุยงานเสร็จ แล้วทำไมมาเร็วจังเลยคะ นี่เพิ่ง 11:30 น เองนะ"
"พอดีพี่มาทำธุระแถวนี้ ทำเสร็จเร็วก็เลยแวะมาเลย"
"งั้นเราไปเลยไหมคะ กว่าจะถึงร้านอาหารที่จองไว้ก็น่าจะเที่ยงพอดี"
"ไปเลยก็ได้"
"งั้นเดี๋ยวเฟียร์ขอเก็บของแป๊บนึงนะคะ"
"ครับ"
พอเก็บเสร็จแล้วเธอก็เดินออกมาจากห้อง แล้วเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ที่พนักงานกำลังยืนอยู่
"อุ๋งอิ๋งจ๊ะ เดี๋ยวพี่ไปทานข้าวข้างนอกก่อนนะ ฝากดูแลร้านด้วย"
"ได้ค่ะคุณเฟียร์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เดี๋ยวยัยเฟนดิก็มาแล้ว"
"โอเค เดี๋ยวพี่สั่งอาหารเที่ยงให้เขาเอามาส่งให้นะ"
"ขอบคุณค่ะ"
พอเธอพูดคุยเสร็จเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินออกมาจากร้านของตัวเองทันทีมองเห็นพี่ออสตินที่กำลังยืนอยู่ที่รถของเขา
"ไปรถพี่กัน"
"แต่เฟียร์เอารถมาค่ะ งั้นเราแยกกันขับไปนะคะพอดีเฟียร์มีธุระต่อ"
"ธุระอะไร หรือว่ามีนัดกับลูกค้าต่อ"
"เฟียร์มีนัดกับเพื่อนค่ะ"เธอโกหกออสตินออกไปเพราะถ้าจะให้พูดความจริงเธอก็พูดไม่ได้
"เอาแบบนั้นก็ได้ เราขับนำพี่ไปก่อนเลยเดี๋ยวพี่จะขับตาม"
"ค่ะ"เธอเดินมาที่รถของตัวเองพร้อมเปิดประตูเข้าไปนั่ง พอเช็คความเรียบร้อยแล้วก็สตาร์ทรถพร้อมกับขับออกมาเพื่อจะไปที่ร้านอาหารที่แม่ของเธอจองเอาไว้ให้เธอกับพี่ออสตินไปทานด้วยกัน ตลอดทางที่ขับมาเธอก็มองไปที่กระจกหลังเห็นรถของพี่ออสตินขับตามเธอมาติดๆ
หลายนาทีต่อมา...
@ร้านอาหาร
"พี่ออสตินทานอาหารไทยได้ใช่ไหมคะ"พอเข้ามานั่งในร้านแล้วเธอก็เอ่ยถามชายหนุ่มด้านหน้าออกไป
"ได้สิ ทำไมถามพี่แบบนั้น"
"พอดีเฟียร์รู้มาว่าพี่อยู่ต่างประเทศ นานๆทีกลับมาไทยก็เลยลองถามดูเผื่อพี่ไม่ชอบทานอาหารไทยเราจะได้ย้ายร้านกัน"
"พี่ทานได้หมดนั่นแหละ เราก็เลือกได้ตามสบายเลยนะ เดี๋ยววันนี้พี่จะเลี้ยงเอง"
"ได้ยังไงกันล่ะคะเราทานด้วยกันก็ต้องจ่ายด้วยกันสิ"
"พี่อยากให้เธอประทับใจกับเดทแรกของเรา"
"....."เธอยิ้มให้กับชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมกับเลือกดูเมนูอาหารที่ตัวเองอยากทาน พอเลือกได้แล้วก็เรียกพนักงานเพื่อจะสั่งอาหาร พอสั่งเสร็จแล้วพวกเธอก็นั่งรอประมาณยี่สิบนาทีอาหารก็ต่างทยอยมาเสิร์ฟ เธอกับออสตินก็ลงมือทานกันทันที
"พี่ออสตินมีแฟนหรือยังคะ"
"ไม่มี ถามพี่แบบนี้ทำไม"
"เฟียร์ก็แค่ลองถามดูค่ะ"
"แล้วเราล่ะมีแฟนหรือยัง"
"ยังไม่มีค่ะ"
"แล้วเคยมีหรือยัง"
"ยังไม่เคยมีเลย แค่เรียนเฟียร์ก็เหนื่อยจะแย่แล้วไม่มีเวลาหาแฟนหรอกค่ะ"เธอส่ายหน้าเป็นพัลวันตอบออกไป เพราะตั้งแต่เธอเกิดมาเธอก็ไม่เคยมีแฟนเลย
"เรานี่โตขึ้นมากเลยนะ พี่จำได้เจอเราครั้งล่าสุดก็ตอนงานศพพ่อเรา ตอนนั้นเราน่าจะม. 6 กำลังเตรียมตัวไปเรียนที่ออสเตรเลีย"
"พี่ออสตินมางานด้วยเหรอคะ ทำไมเฟียร์จำพี่ไม่ได้เลยนะ"
"ผ่านมาไม่กี่ปีเอง ลืมพี่แล้วเหรอเนี่ย"
"สงสัยตอนนั้นมัวแต่เสียใจอยู่เลยไม่ได้สนใจรอบข้างค่ะ แล้วนี่พี่ออสตินจะกลับมาอยู่ไทยถาวรเลยใช่ไหมคะ"
"ใช่ เพราะพี่ต้องเข้าไปบริหารงานแทนคุณพ่อเพราะตอนนี้ท่านก็แก่แล้วร่างกายก็ไม่ค่อยแข็งแรงพี่อยากให้ท่านพัก"
"....."
"แล้วร้านเราเป็นยังไงบ้าง ลูกค้าเยอะไหม"
"ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เลยค่ะ ส่วนมากก็จะมีแต่พวกเพื่อนๆหรือคนรู้จักของคุณแม่ค่ะ พอดีเฟียร์เพิ่งเปิดร้านได้ไม่นานคนก็ไม่ค่อยรู้จัก"
"ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวต่อไปคนก็รู้จักแล้ว"
"ค่ะ"
"พี่รู้มาว่าเรามีสตูดิโอให้เช่าถ่ายแบบด้วย"
"ใช่ค่ะ เฟียร์หุ้นกับเพื่อนสนิทตัวเองที่เป็นช่างภาพทำสตูดิโอขึ้นมาเพื่อรับถ่ายแบบค่ะ"
"เก่งจริงๆเลยตัวเท่านี้"
"ตัวเท่านี้อะไรกันคะ"เธอทำหน้าบึ้งใส่ชายหนุ่มด้านหน้าออกไป
"ทานเยอะๆจะได้โตไวๆ"
"เฟียร์อายุ 25 แล้วนะ"
"25 ก็ยังเด็ก ไว้ว่างๆพี่ขอชวนมาทานข้าวด้วยบ่อยๆได้ไหม"
"ได้ตลอดเลยค่ะแต่พี่ออสตินต้องโทรนัดก่อนนะเพราะบางครั้งเฟียร์ก็มีนัดกับลูกค้า"
"ได้ครับ"
เธอกับออสตินก็นั่งคุยกันพร้อมทานข้าวสลับกันไปเรื่อยๆ
- Writer
