2.26 PM.
เมี๊ยว..
เกร็งและทำตัวไม่ถูกคือสิ่งที่ฉันกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ ฉันที่กำลังล้างจานอยู่เหลือบมองไปที่พี่เดย์ที่กำลังนอนอยู่บนโซฟาด้วยความประหม่าขณะที่ในทีวีกำลังเปิดรายการแข่งเพลงอยู่
"ไอ้จี้มันอยากได้อะไรนักเอาแต่ร้องอยู่นั้น"
"สงสัยอยากเล่นน่ะค่ะ"
พี่เดย์เลิกคิ้วมองฉันที่เดินไปเช็ดมือหลังจากล้านจานเสร็จ ฉันเดินไปหยิบกล่องของเล่นมาวางบนพรมหน้าทีวีและมองจี้ที่กำลังเตรียมตะครุบอยู่ด้วยรอยยิ้ม
"จี้ชอบเล่นมากแต่ก็เบื่อของเล่นง่ายเหมือนกัน"
"เลยต้องซื้่อใหม่บ่อยๆน่ะนะ"
"ใช่แล้ว"
ฟึ้บ! เมี๊ยว!
จี้ตะครุบขนไก่ที่ฉันกำลังถือด้ามมันอย่างรวดเร็วแต่ถึงงั้นก็ไม่โดนจนฉันอดจะขำไม่ได้
"เขาบอกคนเลี้ยงแมวนี่ขี้เหงามันจริงไหม?"
พี่เดย์ขยับนอนตะแคงมองลงมาที่ฉันจนทำเอาฉันชะงักทำตัวไม่ถูก พอถูกจ้องมองแบบนี้มันก็เกร็งๆไงไม่รู้อ่ะ
"ก็ไม่ค่อยเหงาหรอกค่ะตอนแรกที่เลี้ยงเพราะเก็บจี้มา น้องเป็นแมวจร
