ผ่านไปครู่เดียว ทั้งสองสาวก็ขึ้นไปนั่งบนหลังช้างเรียบร้อย ตอนขึ้นน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ตอนที่จะต้องทรงตัวไม่ให้ตกเนี่ยซิ...มันยากอยู่นะ
แหม่มสาวผมทองนั่งอยู่ด้านหน้า ตรงบริเวณส่วนคอช้างพอดี โดยใช้สองขาหนีบรัดคอด้านหลังหูเอาไว้
แต่สำหรับเปียเชอแล้ว เธอได้แค่จับเอวเพื่อนสาวเอาไว้เท่านั้น ไม่มีที่ยึดเหนี่ยวอะไรเลย
“ว๊าย ! ตายแล้ว ทะ...ทะ...ทำไมมันโยกแบบนี้ล่ะ โอ๊ย...จะตกแล้ว”
สาวสวยลูกครึ่งร้องเสียงดังลั่น จนควาญช้างที่นั่งอยู่ด้านหลังต้องใช้สองมือหยาบใหญ่ สัมผัสกับเอวบางคอดกิ่ว แล้วประคองร่างเรือนระหงเอาไว้
“อ๊อย...เกือบไปแล้ว ขอบคุณพี่มาก ๆ เลยนะคะ หนูเกือบตกหลังช้างตายแล้วนะเนี่ย”
เปียเชอเหลียวหลัง หันไปขอบคุณ พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้สืบศักดิ์
แต่ช่วงเวลาที่ช้างกำลังจะเดินลงจากเนินดิน เพื่อไปยังแม่น้ำ มันน่าหวาดเสียวยิ่งกว่า
เพราะน้ำหนักทั้งคนทั้งช้างจะเทไปด้านหน้า แถมพื้นดินบริเวณนั้นก็
