“ไปจัดการตนเองเสีย ข้าสั่งไว้เช่นไรไม่รู้จักจำ” จิ่งอ๋องเอ่ยย้ำ ก่อนที่ทั้งสองจะรับคำ ทำให้ไป่อิงร้องท้วงทันที
“หยุดนะ! ท่านอ๋องอย่าลงโทษพี่ทั้งสองเลยนะเพคะ” คนบนบ่าเอ่ยเสียงหวานเพราะจำได้ว่าท่านอ๋องสั่งให้ไปรับโทษโบย ซึ่งไม่รู้ว่าทำผิดอันใดกัน
“สองคนนี้ทำผิดที่ไม่ดูแลเจ้า ปล่อยให้ผู้อื่นพูดจาดูหมิ่นสมควรได้รับโทษ” คำตอบของคนตัวโตทำให้ไป่อิงและพี่ชายทั้งสองถึงกับชะงัก ก่อนที่นางจะทุบลงยังบ่าแกร่งของเขา เหล่าคนสนิทต่างก็หน้าถอดสีทันที
“พี่เจ็บนะไป่อิง” ร่างเล็กถูกรั้งลงมาจากบ่า ทำให้ใบหน้าทั้งคู่อยู่ใกล้กัน ซานหลางยิ้มชอบใจทันที แต่คนน้องกลับทุบลงที่อกแกร่งอีกครั้ง ก่อนจะตำหนิเสียงดัง
“จิ่งอ๋อง ห้ามลงโทษพี่ทั้งสองนะ ไม่เช่นนั้นหม่อมฉันจะไม่พูดกับพระองค์” เสียงขู่ดังขึ้นทำเอาทุกคนต่างก็นิ่งไป
“เจ้าจะเอาอะไรมาแลก” ได้ทีซานหลางก็ต่อรอง ก่อนจะยิ้มกริ่มใส่คนน้องซึ่งยังอยู่ในอ้อมแขนเขา
“มะ.
