EP.7✓ พัวพัน! (ตรงนี้..เดี๋ยวนี้💋)
923 Words
ซ่าาา
'ว้ายยยย'
ขณะที่ทำหน้าที่เสิร์ฟตามปกติ สาวสวยกระแทกใส่จนตัวเล็กล้มลงกลางโต๊ะ
น้ำร้อนจากถ้วยอาหารลวกมือเล็กน้อย พอมองหาผู้กระทำไม่พบเจอ อันตรธานหายไปกับฝูงชน
เวลาเที่ยงคืน
ทนเจ็บจนเลิกงาน นิวเยียร์เปลี่ยนชุดเสื้อผ้าสวมกางเกงขายาวทับ ถือกระเป๋าเดินเรียบฟุตบาท ก่อนที่จะมีรถหรูแล่นเข้ามาจอดเทียบรับ
บนรถ
"ไม่เอาหรือไงเงินน่ะ" เป็นเฮียพยัคฆ์ที่รออยู่
"หนูลืมไปเลยค่ะ"
"นึกว่าใจดีให้เลียฟรี"
"หยุดพูดเรื่องนี้เลยนะคะ!"
"ไม่เห็นต้องอายมันเป็นเรื่องธรรมชาติ เซ็กซ์..เป็นศิลปะอย่างหนึ่งเลยนะ"
ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงตัวเล็กนั่งเงียบ บรรยากาศเย็นเฉียบในรถหรูหรา แต่เหมือนร่างกายจะทำให้เสียหน้า เกิดปฏิกิริยาท้องดัง จ๊อกกก เพราะมัวแต่ทำงานจึงไม่ได้กินข้าวเย็น
"กลับคอนโดเฮียแล้วสั่งอาหารมากินดีกว่าไหม" พยัคฆ์เสนอความคิดเห็น "ดึกแล้วหาร้านอาหารแถวนี้คงจะยากหน่อย"
"ไม่ไปค่ะ หนูไม่ไปห้องเฮียเด็ดขาด!!"
"แต่เฮียก็หิวเหมือนกันนี่นา"
"ถ้างั้นไปกินก๋วยเตี๋ยวกันนะคะ"
"ก๋วยเตี๋ยว..."
ใบหน้าหล่อเหลางุนงง แต่ก็ไปตามทางที่ตัวเล็กบอก ให้เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา กระทั่งถึงร้านอยู่ใต้สะพาน สภาพแวดล้อมไม่ค่อยจะสวยงาม
"กินก๋วยเตี๋ยวที่นี่ได้ยังไง" พยัคฆ์มองรอบข้าง
"ทำไมคะ..คนอื่นก็กินเยอะแยะ"
"ดูไม่ค่อยสะอาด แถมถ้วยช้อนก็เก่า"
"ร้านก๋วยเตี๋ยวมันก็แบบนี้ทั้งนั้น แล้วปกติเฮียกินก๋วยเตี๋ยวยังไง"
"ตามร้านชื่อดัง หรือร้านที่สะอาดสะอ้านตามตึกแถว ไม่ก็ห้างสรรพสินค้า"
"เฮียไม่รู้อะไรเสียแล้ว ยิ่งเก่าแก่ยิ่งอร่อย ถึงข้างทางดูไม่ค่อยสะอาด แต่รสชาติเด็ดมาก"
เมื่อก๋วยเตี๋ยวมาวางตรงหน้า ดูท่าทางของชายหนุ่มไม่อยากจะจับต้องด้วยซ้ำ นิวเยียร์จึงหรือวิสาสะหยิบเครื่องปรุงมาใส่ พร้อมกับคลุกคลิกเส้นเล็กที่เขาสั่ง พลางยื่นให้
ซู๊ดดดดด~
"อิ่ม!" เสียงซดน้ำจนหมดเกลี้ยง ไม่เหลือแม้แต่เศษหมูสักชิ้น พยัคฆ์ตีพุงพร้อมพูดเสียงดัง "อร่อยมากนะเนี่ยยยย"
"เพราะก๋วยเตี๋ยวอร่อย ฝีมือคนปรุงก็ดีไงคะ"
"อวยตัวเองใหญ่เลยนะ"
"หรือว่าไม่จริง..เฮียกินหมดถ้วยเลย"
ใครจะคิดว่าชายหนุ่มผู้ร่ำรวย ต้องมากินก๋วยเตี๋ยวริมทาง แต่เหมือนได้ประสบการณ์ใหม่ที่แปลกแตกต่าง เมื่อจ่ายเงินเสร็จก็ขับรถไปส่งสาวน้อยยังหอพัก
"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ แล้วก็..ขอบคุณสำหรับเงินที่ให้ยืมด้วย เดี๋ยวเงินทำงานออก หนูจะรีบคืนเลยค่ะ ขับรถปลอดภัยนะคะ" ตัวเล็กพูดร่ำลา โบกไม้โบกมือเดินกลับเข้าไปยังในห้อง
แกร๊ก
ฟุบ
ถึงแม้วันนี้จะโชคร้ายถูกน้ำร้อนกระเซ็นโดนมือ แต่ก็ยังโชคดีที่ได้เงินมาไว้ให้พี่สาวจ่ายค่าบูธเตรียมจะขายของ แม้ต้องแลกกับความสาวผุดผ่อง แต่ชีวิตคนเราบางที..ก็ไม่มีทางเลือกนัก
วันจันทร์
นิวเยียร์ยังคงมาเตรียมตามปกติ ตอนเย็นก็ยังทำงานพิเศษ วันนี้พักเที่ยงสามเพื่อนซี้รวมตัวกันใต้ต้นไม้ใหญ่ ที่ประจำหลังตึกคณะ
"จู่ๆ ไม่อยากเที่ยวซะงั้น?" โยชิคุยกับบัว
"ก็เพื่อนกูที่เรียนอีกคณะ บอกว่าในผับเที่ยวสนุกมาก แถมเจอผู้ชายเยอะแยะอีกต่างหาก"
"เสียงเพลงดังจะตาย พูดห่าอะไรก็ต้องตะโกน"
"นี่มึงแอบไปเที่ยวมาแล้วเหรอ!"
"กูไปรับอีนิวเยียร์ค่ะ"
"จริงด้วย! นิวเยียร์มึงทำงานในผับนี่ พากูเข้าไปเที่ยวหน่อยสิ นะๆ"
บัวออดอ้อน แต่ตามกฎหมายแล้วอายุต่ำกว่า 20 ปีไม่สามารถเข้าได้ นอกจากทำงานซึ่งต้องมีอายุ 18 ปีบริบูรณ์ขึ้นไป
หรือนอกเสียจากจะมีตัวช่วย
ใต้ตึกคณะบริหาร
"ให้พาเข้าไปเที่ยวในผับ.." นิวเยียร์ตัดสินใจมาหาพยัคฆ์ถึงคณะ
"ใช่ค่ะ เฮียพาเพื่อนหนูเข้าไปได้ใช่ไหม"
"ก็ได้อยู่ แต่ไม่รู้จะว่างไหม"
"เฮียช่วยพาพวกเราไปเที่ยวหน่อยเถอะนะคะ หนูทำงานอยู่ที่นั่นเลยเข้าไปได้ แต่เพื่อนอยากไปเที่ยว ซึ่งอายุยังไม่ถึงตามกฎหมาย"
"ขอคิดก่อน"
สองเพื่อนสนิทถึงกับอึ้ง เมื่อนิวเยียร์ลากแขนมาที่นี่ สายตาทุกคนจับจ้องอย่างสงสัย กลายเป็นจุดสนใจในทันที โยชิกระซิบบัว "กูบอกว่าอย่าเอาตัวมาพัวพัน แล้วนี่มันไปสนิทกับเขาตอนไหนวะ...!!"
คลับ AOA
บัวท่าทางตื่นเต้นกว่าใคร พยัคฆ์กับห้าสนิทสนมคุ้นเคยกับที่นี่ จึงสามารถพาเข้ามาได้ โยชิดื่มเหล้าพร้อมกับลุกขึ้นเต้นสนุกสุดใจ ส่วนนิวเยียร์ยังคงทำงานตามหน้าที่ แวะ เวียนมาหาเพื่อนเป็นบางครั้งในช่วงพักเบรก
"เพื่อนหนูไปไหนคะ" นิวเยียร์ถามพยัคฆ์ ซึ่งนั่งอยู่เพียงลำพัง
"คงพากันไปเข้าห้องน้ำ"
"ขอบคุณมากนะคะ ที่เฮียพาเพื่อนหนูเข้ามา แถมยังอุตส่าห์เป็นเจ้ามือเลี้ยงมื้อนี้อีก"
"แล้วหนูไม่คิดจะตอบแทนบ้างหรือไง ช่วยอะไรเฮียสักอย่าง"
"ได้ค่ะ..อยากให้หนูช่วยอะไรคะ"
"ช่วยจูบเฮียหน่อย"
"ฮะ จูบ?!"
"จูบเฮียตรงนี้...เดี๋ยวนี้..."
- Writer
