Ep.9 เจ้าเสน่ห์
1363 Words
Ep.9 เจ้าเสน่ห์
เช้าวันรุ่งขึ้นเฟลอลืมตาตื่นกับความรู้สึกที่แสนสบายแต่แล้วก็นึกได้ว่ามันจะสบายได้อย่างไรในเมื่อเธอถูกผู้ชายบังคับให้นอนเบียดอยู่ค่อนคืน พอนึกได้ก็เบิกตาโพลงแต่ก็พบว่าตัวเธอเองกลับนอนอยู่บนเตียงของตัวเองไร้เงาคนข้างตัว เฟลอรีบขยับตัวลงจากเตียงเดินออกไปดูว่าดิษยังอยู่ที่โซฟาไหมซึ่งก็ไม่มีเช่นกัน เธอเดินหาไปทั่วห้องรวมถึงห้องน้ำด้วย เขาหายไปประตูห้องก็ปิดอย่างดีด้วยความที่ใช้คีย์การ์ดเพียงแค่เขาออกไปประตูก็ล็อกอัตโนมัติอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นความปลอดภัยถือว่าสูงมากถ้ารวมกับลิฟต์ส่วนกลางที่ต้องใช้คีย์การ์ดแต่ความเอ๊ะ....ก็เริ่มขึ้นในหัว แล้วเมื่อวานเขามาชั้นเธอได้ยังไงกัน
วันหยุดที่แสนจะธรรมดายังดำเนินต่อไปจนถึงเช้าวันเปิดเรียน เลลาและชิที่หายเงียบไปเพราะอยู่กับคนสำคัญและปั่นงานกันจนหัวฟูก็กลับมาตอนเช้าเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและไปเรียนพร้อมกับเฟลอ
"เออ...วันก่อนเฮดว๊ากเขาเจอมึงป่ะ"
"อยากบอกนะว่าเป็นแกอิชิ"
"เออ...กูรีบกูแวะมาเอาของแล้วติณก็รออยู่เจอพี่เขาพอดีเขาบอกเอาข้าวมาให้มึง"
"เอ้า...แล้วมึงไม่คิดว่ากูจะไปกินข้าวเขาเพื่อ?"
"ก็กูไม่รู้นิ่เห็นว่าแค่ข้าวแล้วเลลาก็บอกว่าวันก่อนมึงขึ้นไปเคลียร์กับเขาถึงห้องแล้ว"
"โอ๊ยยยยย...อยากจะบ้า"
"สรุปได้กินไหมข้าวหรือกินอย่างอื่น"
"ตีปากเลย"
ปิดใครปิดได้แต่ปิดชิคงไม่ได้เลลาอาจจะตามไม่ทันเฟลอแต่ไม่ใช่กับชิ หูของเฟลอแดงจนเห็นได้ชัดก็ตัดกับผิวขาว ๆ ขนาดนั้น ชิที่เป็นคนขับรถวันนี้ถึงกับยิ้มเยาะ ส่วนเลลาก็ยิ้มเบา ๆ ตามเหมือนเห็นเพื่อนสาวที่นั่งด้านหน้าไปไม่เป็นกับการถูกต้อนจนมุมของเพื่อนสุดแสบอย่างชิ ทั้งสามตัดสินใจว่าวันนี้จะลองไปกินมื้อเช้าที่ร้านส่วนกลางของมหาลัยแทนโรงอาหารคณะบ้าง เพื่อจะได้เจออาหารอร่อยกับอาหารตาจากหนุ่ม ๆ คณะอื่นให้ได้อิ่มสบายทั้งกายและใจก็ดันไปเจอกลุ่มรุ่นพี่ผู้หญิงที่ไม่รู้เป็นบ้าอะไรถึงวิ่งมานั่งร่วมโต๊ะแล้วเปิดศึกชิงผู้ชายที่เฟลอตั้งตัวไม่ทัน
"ฮึ...ไม่ปัญญาหาผัวเองเหรอถึงมายุ่งกับผู้ชายของกู"
"..."
"พูดแล้วทำนิ่งหน้าด้านจริงอีนี่"
"หยุดนะ!!!"
ผู้หญิงสี่คนที่นั่งขนาบพวกเฟลอเอาไว้มีคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามง้างมือข้างหนึ่งขึ้นคาดว่าจะฟาดลงที่ใบหน้าสวย ชิที่กำลังคิดว่าจะช่วยเพื่อนกลับตรงหยุดเพราะเฟลอยกนิ้วชี้หน้าผู้หญิงคนนั้นกลับแล้วพูดเสียงหนักแน่นให้เจ้าหล่อนหยุดสิ่งที่คิดจะทำ และมันก็ได้ผลเจ้าหล่อนหยุดและคนรอบข้างก็เริ่มหันมาสนใจกับพวกเราทันที
"แก!!!"
"ฉันไม่เคยคบใครและไม่ได้แย่งใครจากใครอย่ามาทำตัวแบบนี้"
"ก็รูปแกมันอยู่ในมือถือแฟนฉัน"
"แล้วเธอไม่ถามล่ะว่าเขาเอารูปมาจากไหน"
"..."
"ก่อนหาเรื่องเพศเดียวกันไปสั่งสอนผัวตัวเองก่อนเนอะ"
"อีนี่!!!"
ชายหนุ่มเดือนคณะนิเทศที่อยู่ปี 3 วิ่งหน้าตั้งมากับเพื่อนเขาชาร์จผู้หญิงคนที่มาหาเรื่องเฟลอ เขาทั้งดึงทั้งอุ้มแต่เจ้าหล่อนก็ดิ้นจนเหมือนปลาดุกโดนไม้ตีตามตลาด เสียงกรี้ดเสียงด่าดังไปทั่วสารทิศจนเฟลอเองที่ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีถึงกับหน้าเริ่มชาด้วยความอาย เธอพยักน้าให้ชิกับเลลาว่าพวกเธอควรไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้เพราะเรื่องมันใหญ่โตเกินกว่าจะทำอะไรได้อีก
"หยุด!!!"
"ใครวะ...อย่าเสือกวันนี้กูจะตบสั่งสอนอีหน้าด้าน"
"คุณจะตบใช่ไหม?"
"ใช่!!!"
ผู้หญิงที่ไร้ซึ่งเหตุผลดิ้นออกจากมือของแฟนหนุ่มจนกระดุมเสื้อกระเด็นหายไปโชว์ให้เห็นเรือนร่างส่วนบน ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นอาจจะมีเผลอเหลือบมองบ้างแต่ไม่ใช่ประธานนักศึกษาคนปัจจุบัน "เฮียกลัฟ" เขาเกลียดผู้หญิงแบบนี้ มันเหมือนคนไม่ได้รับการอบรมหรือที่บ้านอบรมแล้วแต่ดันผ่าเหล่าผ่ากอออกมาก็เป็นไปได้
เจ้าหล่อนหยุดกิริยาทุกอย่างพร้อมกับหน้าถอดสี ประธานนักศึกษาที่มหาลัยนี้ขึ้นชื่ออยู่แล้วว่าโหด การยื่นขอให้ขับไล่นักศึกษาออกไม่ได้ยากเย็น กฎเรื่องทะเลาะวิวาทหรือคุกคามเป็นที่รู้กันทั่ว พ่อแม่จะใหญ่โตมาจากไหนก็คงไม่ใหญ่เท่าบ้านเฮียกลัฟ ร่างสูงของเขาก้าวมาบังเฟลอที่ลุกขึ้นยืนก่อนหน้านี้สักพัก
"ผมไม่รู้ว่านี่มันเรื่องอะไรแต่เชิญไปที่สภาด้วย...ทุกคน"
"เออ"
"..."
"พวกเราไม่ได้ทำอะไรและไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้"
"ครับ"
"พวกเราจำเป็นต้องไปเหรอคะ?"
"ไปครับ"
"แล้วพี่เป็นใครทำไมเราต้องเชื่อพี่"
"ผม กลัฟ เป็นประธานนักศึกษา"
"..."
เฟลอก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อมื้อเช้าก็กองไว้ตรงโต๊ะยังไม่ได้ได้กินสักคำ สุดท้ายเกือบสิบชีวิตอยู่มายืนเรียงหน้ากระดานอยู่ในสภานักศึกษา โดยมีกลัฟและเพื่อนที่เป็นรองประธานกับสมาชิกคนอื่นอยู่ด้วย ใช้เวลาไม่นานก็ทำให้รู้ได้ว่ารูปของเฟลอไปอยู่ที่เดือนคณะได้อย่างไร สรุปคือพวกผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่ตั้งกลุ่มลับขึ้นมา เที่ยวไปแอบถ่ายรูปของรุ่นน้องหน้าตาดีมาแชร์กันในกลุ่มและใช้ถ้อยคำที่ไม่สุภาพคุยกัน แต่ด้วยความมีแฟนเป็นคนศีลเสมอเลยไม่ได้มองความชั่วของผู้ชาย กลับมองว่าผู้หญิงในรูปต่างหากเป็นมาอ่อยแฟนตัวเอง แล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้าหล่อนทะเลาะกับคนอื่นด้วยเรื่องที่แฟนของตัวเองทำไว้ แต่เพราะบ้านมีเงินเลยจ่ายจบปิดเรื่องไป มาครั้งนี้เจอตอเพราะเฟลอไม่ใช่คนยอมใคร แถมดวงคงจะถึงฆาตเพราะเฮียกลัฟดันเดินผ่านมาพอดี
"เดี๋ยวเฮียเขียนจดหมายให้จะได้ยื่นกับอาจารย์ผู้สอนเหตุที่เข้าสาย"
"ไม่เป็นไรค่ะ...ถ้าต้องยื่นว่าทะเลาะกับใครไม่รู้เรื่องผู้ชาย พวกเราไม่เอาดีกว่าอายเขา"
"ฮึ...เหรอ"
"ค่ะ"
"เดี๋ยวเขียนว่าช่วยงานสภาแทนแล้วกันนะ"
"ได้เหรอคะ?"
"ได้สิ...แต่แค่ครั้งเดียวนะ"
"ขอบคุณค่ะ"
"ขอชื่อพวกเราด้วยแล้วก็เบอร์โทรติดต่อ"
"เพื่อ"
"เผื่ออาจารย์ถามเฮียจะได้ตอบได้ไง ใช้งานรุ่นน้องไม่รู้ชื่อรู้อะไรเลยออกจะแปลกนะ"
เฟลอถึงจะไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ประธานกล่าวแต่ก็เห็นว่าไม่ได้เสียหายเลยเขียนชื่อกับเบอร์เธอลงไปพร้อมกับของเลลาและชิด้วย พอได้จดหมายก็รีบขอตัวกลับไปที่คณะตัวเอง เข้าสายไปเกือบ 30 นาทีแต่อาจารย์ที่ได้อ่านจดหมายจากสภานักศึกษาก็ยิ้มอ่อนแล้วอนุญาตให้ทั้งสามเข้าไปนั่งเรียนได้
"เส้นใหญ่สิน่ะ"
"ประธานนะชิใหญ่กว่านี้ก็อาจารย์แล้ว"
"กูว่าท่านประธานมีใจกับเฟลอ"
"จริงดิ่"
"เชื่อสิ"
"แล้วเฮดว๊ากล่ะ"
"ศึกชิงนางต้องมายัยเลลาเตรียมรับมือได้เลย"
เสียงกระซิบกระซาบของเลลากับชิเฟลอได้ยินแต่จับใจความไม่ได้ เธอเลยไม่สนใจแล้วหันไปตั้งใจเรียนต่อยังดีที่นั่งใกล้กับโซดาและนิต้า เลยได้ขอยืมจดรายละเอียดที่อาจารย์บรรยายไปก่อนหน้าได้ ่สวนเรื่องนอกห้องเรียนตอนนี้นี้ก็กระจายไปถึงหูเฮดว๊ากอย่างดิษเป็นที่เรียบร้อย
- Writer
