เฮดว๊ากเบอร์ 13 ร้ายสุด

Ep. 4 ของขึ้น

Ep. 4 ของขึ้น

ถึงเวลารับน้องมีปี 1 มากกว่าครึ่งที่สามารถหาพี่รหัสกับลุงหรือป้ารหัสเจอแล้วรวมถึงเลลากับชิด้วย โซดากับนิต้าก็เพิ่งหาเจอตอนพักช่วงบ่าย ตอนนี้ในกลุ่มเลยเหลือแค่เฟลอคนเดียวและที่สำคัญคือใครก็ตามที่เห็นเลขรหัส ไม่มีใครสักคนบอกชื่อกับเธอจนกระทั่ง

"โซว่าเฟลอลองไปค้นในทะเบียนนักศึกษาไหม?"

"จริงด้วย"

"ลองไล่เลขดูไม่น่าจะยาก"

"รักโซดาสาวซ่าจัง...จุ๊บ"

เฟลอเอามือสองข้างประคองหน้าเล็ก ๆ ของเพื่อนสาวที่วันนี้หายปวดท้องเลยกดจุ๊บแก้มไปหนึ่งที่ คนที่เห็นบางคนก็ไม่ได้สนใจคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาของสาว ๆ ด้วยกันสมัยนี้ แต่ไม่ใช่กับเฮดว๊ากที่นั่งมองอยู่จากมุมห้อง เขาไม่ใช่พวกเหยียดแต่ตอนนี้แค่รู้สึกไม่ชอบใจเฉย ๆ จนทนตัวเองไม่ได้ลุกขึ้นมาหยิบไมค์

[ นักศึกษาคนไหนที่ได้ลายชื่อครบมายื่นสมุดแล้วกลับบ้านได้ ]

[ ห๊ะ ]

[ อะไรของมึงเนี้ย ]

[ ตามที่พูด ]

นนท์ถึงกับเหวอที่ดิษพูดใส่ไมค์ไปแบบนั้น สาเหตุก็ยังไม่รู้แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าเขาต้องจัดการเรื่องรับสมุดลายเซ็นก่อน เขามองหน้าดิษด้วยความไม่เข้าใจก่อนจะหันไปเรียกคนอื่น ๆ ให้มาช่วยกัน แล้วแจ้งรุ่นน้องไปว่ากำหนดการเรื่องอื่นเลื่อนไปทำพรุ่งนี้แทน ในที่สุดความวุ่นวายก็จบลงหลังจากผ่านไปเกือบ 45 นาที คนที่เหลือก็มีไม่มากเพราะบางคนที่สายรหัสอยู่ที่นี่ก็รีบแสดงตัวและเซ็นให้ เมื่อเฮดว๊ากมาทรงนี้ใครจะอยู่ก็อยู่เถอะถ้าเอาตัวรอดได้ก็รีบทำ

"น้องเฟลอ"

"พี่นนท์"

"ลองเดินไปคุยกับดิษสิ"

"คุยเรื่องอะไรคะ"

"เอานะลองเดินไปหามันก่อน"

เฟลอมองไปที่เฮดว๊ากพบว่าเขาจ้องมองเธออยู่ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมนนท์ถึงอยากให้เธอเดินไปหาเพื่อนที่แสนบึ้งตึงของเขาแต่เธอก็ทำ เธอวางกระเป๋าไว้ที่พื้นแล้วจะเดินไปหาดิษตามที่นนท์แนะนำ แต่นนท์ก็เรียกเธอไว้แล้วบอกให้หยิบสมุดลายเซ็นไปด้วย

"รุ่นพี่"

"ว่า"

"เออ..."

"เวลาอยู่กับฉันเป็นใบ้หรือไง"

"..."

"ถ้าไม่มีอะไรจะพูดก็ไปซะ"

"ค่ะ"

เฟลอมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เย็นชาเธอไม่เข้าใจว่าการพูดจาดี ๆ มันจะทำให้เขาตายรึไง ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยพบเคยคนที่พูดจาหมาไม่แดกแบบนี้มาก่อน หยาบคายเคยเจอแต่นี่ไม่เคยรู้จักกันทำไมถึงทำแบบนี้ เพื่อนของเขาไม่เห็นจะมีใครเป็นเฟลอคิดได้ดังนั้นก็หันหลังกลับเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป

"เรียบร้อยไหม?"

"อืม"

"ดี ๆ งั้นโซกับนิต้ากลับก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน"

"บายจ๊ะ"

.

.

"เป็นไง"

"โอเค...ไปเถอะวันนี้นัดติณไว้นี่"

ติณชายหนุ่มที่เป็นว่าที่แฟนของชิเป็นนักบาสมหาลัยแต่ไม่ใช่ที่นี่ เขาได้โครต้านักกีฬาเลยไปอยู่อีกที่และวันนี้ก็มีแข่ง ชิเลยชวนเลลากับเฟลมไปดูด้วยซึ่งก็ไม่มีใครขัดอยู่แล้ว เพื่อนมีความรักกับผู้ชายดีขนาดนั้นก็ต้องไปช่วยกันเชียร์อยู่แล้ว เวลาแข่งเป็นช่วงเย็นมากชิเลยแวะซื้อของกินให้เฟลอกับเลลาและซื้อเผื่อติณด้วย ใครจะไปคิดว่าทีมคู่แข่งของติณจะเป็น SCTU และที่เด็ดไปกว่านั้น สมาชิกของทีมคือพี่ว๊ากทั้ง 5 รวมอยู่ด้วย เสียงกรี้ดดังสนั่นลั่นจนเฟลอต้องเอามือปิดหูเมื่อนักกีฬาของทั้งสองทีมเดินลงมาในสนาม

[ เบอร์ 13 แก....อ๊ายยยยฉันจะเป็นลม ]

[ พี่ดิษ!!!! ]

[ ขอสักทีจะไม่บอกใครเลย ]

เบอร์ 13 ที่คนกลุ่มข้าง ๆ แหกปากเรียกด้วยความบ้าคลั่งเป็นเฮดว๊ากที่เพิ่งมีเรื่องกับเธอไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน จากผู้ชายเจ้าอารมณ์ในเสื้อช็อปสีน้ำเงินเข้มกลายเป็นชุดบาสที่มีชื่ออยู่หลังเสื้อ ทรงผมอันเป็นเอกลักษณ์จะมีใครได้อีกครบซะขนาดนี้ ชิกับเลลาถึงกับเอามือปิดปากส่วนเฟลอได้แต่ยกมือปิดหน้า

"กูกลับก่อนนะ"

"เฮ้ย...เขาไม่เห็นพวกเราหรอก"

"..."

"นะ"

ใช่เขาไม่เห็นพวกเธอหรอกเพราะดิษไม่คิดว่าจะเจอเฟลอที่นี่ ก่อนหน้านี้เขาก็รู้สึกผิดนิดหน่อยที่เสียงแข็งใส่เธอแต่เขาห้ามตอนเองไม่อยู่บวกกับนิสัยเสีย ๆ เป็นทุนเดิม กว่าจะรู้ตัวว่าไม่ควรพูดสาวเจ้าก็เดินหนีเขาไปแล้ว นนท์ถึงกลับเอ่ยปากว่าเขาทำเกินไปและไม่เข้าใจว่าเขาทำไปแล้วได้อะไรขึ้นมา ระหว่างการแข่งขันติณนักบาสที่เขารู้สึกว่าเก่งแบบหาตัวจับได้ยากก็ส่งลูกบาสลงห่วงไปแบบเก็บ 3 คะแนน ติณยกมือให้ใครบางคนที่ข้างสนาม และดิษเองก็ดันมองไปตามทิศทางนั้น

เกมที่เล่นกับแบบสูสีตอนนี้เหมือนดิษกำลังต้องการรบแบบตายกันไปข้างหนึ่ง วันนี้จริง ๆ เขาแค่อยากเล่นสนุก ๆ แพ้ชนะก็ไม่เป็นไรเพราะไม่ใช่นัดเก็บคะแนนเป็นแค่นัดกระชับมิตร เพื่อนคนอื่นหรือสมาชิกคนอื่นในทีมถูกสลับลงมาถึงกับออกปากว่าวันนี้ดิษอาจจะฆ่าใครสักคนตายได้ ความดุความโหดของเขาขึ้นชื่อมาตั้งแต่ปี 1 ด้วยความสูงถึง 6 ฟุต 2 นิ้ว ยืนเฉย ๆ ใครมาชนยังมีเซส่วนเขาก็ยังนิ่งไม่ขยับ ก็เรียกว่าตำแหน่งเฮดว๊ากไม่ได้มาเพราะโชคช่วยแต่เพราะโชกเลือด

เสียงเตือนหมดเวลาจบเกมไปด้วยชัยชนะของ SCTU ดิษยังคงเดินจับมือกับทุกคน แต่มือของติณเขาออกแรงบีบแน่นจนติณรู้สึกได้ เขารู้สึกถึงความเคืองใจที่เป็นเรื่องส่วนตัวมากกว่าเรื่องในสนาม แต่เขาไม่เคยมีเรื่องกับดิษมาก่อนยิ่งนอกสนามยิ่งไม่เคยเจอกันแล้วจะมีปัญหากันได้ยังไง

"มีปัญหาอะไรกับกูป่ะ"

"ไม่มี"

"แต่กูว่ามี"

"ก็กูบอกว่าไม่มี"

จบบทสนทนาเพียงเท่านั้นติณก็เปิดก่อนเลย ซึ่งดิษก็ไม่เกี่ยงอยู่แล้วเขาอยากเปิดแต่เปิดก่อนเขาจะเป็นคนผิด ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามเปิดมาเขาก็ไม่ผิด ทั้งสองทีมรีบเข้ามาห้ามและพยายามดึงทั้งคู่ออกจากกัน เลือดกบปากทั้งคู่แต่ไม่มีเพื่อนคนอื่นมาร่วมวงด้วยเลยถือว่าเป็นการทะเลาะกันส่วนตัว แน่นอนว่าบทลงโทษต้องมีอยู่แล้วซึ่งคงต้องรอกรรมการสนามเข้ามาตัดสิน มีนที่เข้ามาดึงดิษออกเป็นคนแรกได้แต่พูดให้ดิษได้สติว่าเรื่องนี้อาจจะมีผลกับทีมด้วย

"มึงเป็นอะไรวะเรื่องใหญ่นะ"

"กูรับเอง"

"มันจะไม่ใช่แค่มึงสิ"

"..."