@เวลาต่อมา
#บ้านวายุ
รดากลับมาที่บ้านของวายุพร้อมกับยาที่ผู้เป็นแม่ยัดใส่มือมาให้ ก่อนที่เธอจะรีบกลับเข้าห้องเพราะกลัวว่าจะมีคนรู้และเห็นว่าเธอกำลังจะทำเรื่องอะไร
เธอนั่งมองขวดยาเล็กๆ ในมือซึ่งด้านในมีน้ำเพียงหยด และน่าจะเป็นยาแรงพอสมควรเลย
"นี่ฉันต้องทำอะไรแบบนี้จริงๆ เหรอ?" เธอนั่งบ่นพึมพำกับตัวเอง เพราะยังลังเลกับการกระทำของตัวเองอยู่ไม่น้อย เหมือนในใจลึกๆ ของเธอมันกำลังรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากทางด้านนอก ก่อนที่เจ้าของเสียงเคาะประตูนั้นจะเปิดประตูเข้ามา ทำให้รดารีบยัดขวดยาเข้าไปใต้หมอนทันที
"เคาะประตูแล้วก็น่าจะรอให้คนในห้องอนุญาตก่อนนะค่อยเข้ามา ไม่ใช่เข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้!"
"พี่ขอโทษ เราทำอะไรอยู่?"
"ไม่ได้ทำอะไรเพิ่งกลับมาจากบ้าน"
"แม่เป็นยังไงบ้าง"
"บ้านเปิดเป็นบ่อน เธอคิดว่ามันจะเป็นยังไง อีกไม่กี่วันธนาคารก็จะมายึดแล้วด้วย
