“หมายความว่าไงคะ เราไม่ได้จะไปกินข้าวเหรอคะ?” ในเสี้ยววินาทีนั้นมุมปากของชายหนุ่มยกเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มนต์มีนาไม่ทันมอง
“กินสิ แต่ไปกินที่คอนโดแทน” สายตาของชายหนุ่มพลันมืดลงเมื่อนึกถึงบทลงโทษที่เขากำลังจะมอบให้กับเธอ
ยังไม่ทันไรก็มีผู้ชายเดินมาส่ง แถมยังแสดงออกว่าชอบมนต์มีนาขนาดนั้น นี่ถ้าไปฝึกงานเป็นเรื่องเป็นราว ไม่ตามไปรับไปส่งถึงบ้านหรอกเหรอ
แค่คิด ในใจของพิชยะก็ร้อนรุ่มขึ้นมา
มนต์มีนาเงียบไปตั้งแต่ตอนนั้น หากก็ไม่ได้นั่งใจเหม่อลอยเธอส่งข้อความไปถามพิชชาเรื่องมื้อค่ำ
ได้รับคำตอบว่าญาติผู้ใหญ่ที่ตอนนี้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้จัดการโรงแรม ‘ธาดาริเวอร์ไซด์’ ที่ตระกูลกิจธาดาวงศ์ ครอบครัวของพิชยะเป็นเจ้าของ เรียกให้พิชชาไปพบที่บ้าน เลยต้องยกเลิกมื้อค่ำกะทันหัน
มนต์มีนาเหลือบสายตาไปมองชายหนุ่มที่เอาแต่เหยีบบคันเร่งปาดซ้ายขวาแซงคันหน้าจนเธอเริ่มใจคอไม่ดี คว้าจับสายเข็มขัดนิรภัยไว้แน่น
คร
