“คุณอาทิตย์กับคุณมุกรินมาถึงแล้วนะ” ปรียาภรณ์ มัณฑนากรหุ่นอวบเดินมาบอกเพื่อให้ทุกคนเตรียมตัว
มนต์มีนาหลุดออกมาจากภวังค์ในเสี้ยวนาทีนั้น เธอรีบเก็บสมุดวาดเขียนเล่มเก่าลงไปในแฟ้มแล้วลุกขึ้นพร้อมกับทุกคน เมื่อเจ้าของบริษัทพร้อมภรรยาที่พ่วงตำแหน่งมัณฑนากรกำลังจะผ่านประตูบานใหญ่เข้ามา
ไม่กี่อึดใจ อาทิตย์ อัครราช เจ้าของบริษัทผู้พ่วงตำแหน่งสถาปนิกอันดับหนึ่งก็เดินเข้ามาพร้อมกับภรรยาของเขาที่ชื่อ มุกริน
ทั้งคู่แต่งงานกันได้เจ็ดปีแล้ว มีลูกชายฝาแฝดอายุเจ็ดขวบครึ่ง
มุกรินมีใบหน้าสวยหวาน ดูเป็นผู้หญิงอ่อนโยนอ่อนหวาน ผิวพรรณขาวผ่อง เหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยก
“คุณอาทิตย์หล๊อ…หล่อเนอะว่าไหม ตัวก็สูง เห็นแค่ไหปลาร้าก็รู้แล้วว่าซิกแพกคงจะแน่นมากกก” หลังจากที่วันก่อนเห็นหน้าค่าตาเจ้าของบริษัทไปแล้ว แต่เกศินีก็ยังอดไม่ได้ที่จะมอง เผลอหันไปกระซิบกับมนต์มีนาแค่สองคน แต่ก็ไม่วายที่อรรถนพจะได้ยินชัดทุกคำเพ
