RAHUS TALK
เวลาผ่านมานานเท่าไหร่ผมไม่รู้ตัวเองเลย..
พอรู้ตัวอีกทีผมก็เห็นตัวเองกำลังจะข้ามทางม้าลายพร้อมกับภาพในหัวที่ทับซ้อนกันในแต่ละช่วงเวลาชวนปวดหัวไปหมด
ทีแรกผมคิดว่าตัวเองตายไปแล้วซะอีก ภาพที่เห็นไอ้เตก็คือการที่ผมยังคงเป็นวิญญาณที่ยึดติกับมันไม่ยอมปล่อย
ความรู้สึกทั้งโกรธทั้งเศร้าแล้วก็เสียใจปะเดปะดังเข้ามาจนผมควบคุมการแสดงออกของตัวเองไม่ได้เลย
ยิ่งได้รับไออุ่นจากอ้อมกอดของอีกฝ่ายที่โหยหามานาน ภูมิต้านทานในร่างกายก็ต่ำลงเรื่อยๆ จนเหลือเพียงความอ่อนแอที่แสดงออกมาให้เห็น
"ถ้าคราวนี้มึงไม่มีปัญญารั้งกู"
"....."
"กูจะหายไปจากชีวิตมึงแน่เต"
ผมกลั้นน้ำตาหลังจากพูดจบประโยคราวกับเป็นคำเตือน แต่ช่างตรงข้ามกับความรู้สึกของผมในตอนนี้โดยสิ้นเชิง
มันเหมือนว่าผมตื่นขึ้นมาจากความฝันอันดำมืด แล้วก็อยากจะไขว่คว้าบางอย่างเอาไว้ก่อนที่ภาพในวันนั้นจะตัดไป
จำได้ว่าตัวเองประสบอุบัติเหตุหลังจาก
