We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
09 : ขนมหวานรสเก่า
TECHIN TALK หลังจากที่ได้ฟังเขาพูดความหลังออกมา เราสองคนก็กลับขึ้นมานั่งปรับทุกข์บนเตียง อยากฟังมากกว่านี้ ถึงแม่งจะเจ็บก็เถอะ ผมจับมือเขาเอาไว้ เรานั่งขัดสมาธิมองหน้ากัน หากแต่คนที่ดื่มเยอะกำลังตาหวาดเยิ้ม ยิ้มหวานใส่ พี่รันหน้าแดงฉานจากการดื่มไปหลายกระป๋อง ซึ่งดูเหมือนว่ายิ่งดื่มเข้าไปเยอะมากเท่าไหร่ เขาจะยิ่งพูดความจริงออกมามากขึ้นเท่านั้น คนเมาไม่โกหก "มีอะไรจะบอกผมอีกมั้ย" พอความเงียบเข้าครอบงำ เสียงลมหายใจที่ขาดห้วงของคนตรงหน้าก็ยิ่งดังชัดเจน เขาประหม่าและหลบไม่สบตาด้วย "พี่รัน" ผมบีบมืออีกฝ่ายเบาๆ ให้รู้สึกตัว "มึงอะ.. ควรไปเจอคนดีๆ " "หะ" คนที่ดีเหรอวะ.. รู้ไหมว่าผมเกลียดอะไรมากที่สุด เกลียดการที่เขาชอบตัดสินทุกอย่างตัวคนเดียว โดยที่ไม่ถามผมเลยสักคำ ทำไมถึงเป็นคนเข้าใจอะไรยากแบบนี้ ว่าระหว่างคนที่ดีกับคนที่ผมรักมันไม่เหมือนกัน แล้วที่ว่าดีในแบบของเขาล่ะ มันคือแบบไหน
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
