พิมพ์พริมาซื้อราดหน้าจากร้านหน้าโรงพยาบาลขึ้นมาจากนั้นหญิงสาวก็รับประทานกับภาวินท์จนอิ่มก็คุยกันต่อจนกระทั่งสองทุ่ม ชายหนุ่มก็ขอตัวกลับเพราะอยากจะให้มารดาของหญิงสาวได้พักผ่อน
“ผมไปก่อนนะครับแม่แล้วพรุ่งนี้จะมาเยี่ยมแต่เช้า”
“ไม่ต้องรีบมาแต่เช้าก็ได้วันนี้ก็ขับรถเหนื่อยแล้วพักผ่อนให้เต็มที่เถอะ พรุ่งนี้จะต้องขับรถกลับอีก”
“ใช่ค่ะพี่วินว่านไม่รู้ว่าพรุ่งนี้หมอจะให้คุณแม่กลับบ้านตอนกี่โมง”
“ถ้าหมออนุญาตให้กลับบ้านแล้วพี่ยังไม่มาว่านก็โทรศัพท์ตามพี่นะ พี่จะได้พาไปส่งที่บ้านได้”
“ค่ะพี่วิน”
“ผมไปก่อนนะครับแม่พักผ่อนเยอะๆ นะครับ”
“จ้ะ ขอบใจมากนะวิน”
“ว่านลงไปส่งไหมคะ”
“ไม่เป็นไรครับว่านอยู่กับแม่เถอะพี่ไปคนเดียวได้ พี่ไปก่อนมีอะไรก็โทรหาพี่นะ”
“ค่ะขอบคุณมากค่ะพี่วิน”
เมื่อภาวินท์กลับออกไปแล้วพิมพ์พริมาก็อาบน้ำและเปลี่ยนเป็นชุดเป็นกางเกงวอร์มกับเสื้อยืดก่อนจะขึ้นมานั่งบนเตียงกับมารดาซึ
