เพียงเวลาไม่นานนางก็กลับมา
“ น้ำอุ่นพร้อมแล้วเจ้าค่ะ ” เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ท่อนเนื้อยาวใหญ่คัดแข็งพุ่งโผล่ออกมาจากหน้าขากำยำ นางเผลอจ้องมองมันและอ้าปากค้างอยู่เช่นนั้น
“ พาพี่ไปอาบน้ำเถอะ หากมัวจ้องมองอยู่เช่นนั้นเห็นทีจะเสียเวลาไปมากกว่านี้ ” เขาว่าด้วยรอยยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้ามาหา นางจับมือเขาไว้แล้วเดินเคียงข้างไปยังห้องอาบน้ำ
“ เดี๋ยวข้าจะช่วยอาบน้ำให้ท่านพี่ ” คำพูดนั้นทำให้เขาแทบคลั่ง
“ เจ้าจะทำให้พี่บ้าอยู่แล้ว ซูเม่ย เหตุใดจึงน่ารักได้ถึงเพียงนี้ ” เขาชม แล้วก็ต้องแทบคลั่งมากขึ้นเมื่อนางเอ่ยบางอย่าง
“ ท่านพี่ช่วยข้าถอดเสื้อผ้าให้ข้าได้หรือไม่ ” ดวงหน้างามจ้องมอง ดวงตาหวานเว้าวอน เขาจ้องมองนางด้วยสายตาฉ่ำหวานกระหายหิวเหลือเกิน
“ เจ้าจะฆ่าพี่หรือ ซูเม่ย จะทรมานพี่ไปถึงไหน ” เขาว่าพลางยื่นมือใหญ่มาช่วยปลดอาภรณ์จวบจนร่
