เหิงซื่อหลุนจ้องมองศีรษะไร้ลมหายใจอย่างเกลียดชังก่อนตวาดกร้าวกังวานดัง
“ ทัพเจี้ยนจิงจงฟัง บัดนี้องค์ชายจิ้งฝูผู้นำทัพของพวกเจ้าถูกสังหารแล้วด้วยน้ำมือของข้าแม่ทัพเหิงซื่อหลุน เลือกเอาว่าพวกเจ้าจะศิโรราบแต่โดยดีหรือว่ายืนหยัดที่จะสู้ต่อโดยไร้แม่ทัพ แต่ข้าขอบอกกล่าวเอาไว้ตรงนี้เลยว่าหากยังดึงดันพวกเจ้าจะมีสภาพไม่ต่างอะไรกับองค์ชายของพวกเจ้าในตอนนี้ ” แม่ทัพเหิงว่า พลางผินหน้าไปมองร่างไร้ศีรษะขององค์ชายจิ้งฝู ที่ถูกม้าศึกพาควบไปรอบสนามรบเป็นที่น่าสยดสยองและเวทนาเหลือเกิน
แน่นอนว่าทหารเจี้ยนจิงทั้งหลายเลือกที่จะยอมแพ้แต่โดยดี องค์ชายจิ้งฝูนั้นใช้อำนาจบังคับกดขี่ ไม่เคยมีเมตตากรุณาต่อผู้ใต้บังคับบัญชา ทุกคนไม่ได้มารบด้วยใจหากเกรงกลัวว่าจะถูกทำร้าย ทหารส่วนมากกลับโล่งใจเสียอีกที่เขาตายไปเสียได้ก็ดี
แม่ทัพเหิงสั่งให้ทหารตามเก็บร่างอันไร้วิญญาณลงจากหลังม้าศึกรวม
