(3 อาทิตย์ต่อมา)
“เอสเตอร์จะแต่งงาน”
พรึ่บ!
“....!!”
ฉันหันขวับไปมองยังผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างหันอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง แม้จะเป็นคำพูดเพียงสั้น ๆ ที่ออกมาจากปากของลูก้าด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบแต่มันสามารถทำให้คนฟังแบบช็อกแทบหยุดหายใจกับสิ่งที่ได้รับรู้
มะ เมื่อกี้ใครนะ...หูฉันอื้อไปชั่วขณะ เหมือนสติจะหลุดลอยออกจากร่าง
“ไอ้เอส” ลูก้าตอบคำถามของฉันอีกครั้งด้วยเสียงที่เบาลง เพราะตอนนี้เราอยู่ในห้องพักผู้ป่วย ครอบครัวของเฮียลู่มาเยี่ยมอย่างเช่นทุกวันและในอีก 3 วันเขาก็จะได้ออกจากโรงพยาบาล ซึ่งนั่นเป็นสัญญาณที่น่ายินดีมาก ๆ
“ใครคือผู้หญิงที่โชคร้ายคนนั้น ใช่คนที่ทำให้มันร้องไห้ได้หรือเปล่า”
“เอสเคยร้องไห้เหรอ คนบ้าอย่างมันเนี่ยนะ” แม้แต่ลูก้าเองยังไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างเอสเตอร์ร้องไห้เพราะผู้หญิง ถ้าฉันไม่ใช่คนที่รับสายและได้ยินเสียงร้องไห้กับหูตัวเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันนั่นแหละ
