“คุณจาง ลู่จื้อคะ เวลาแบบนี้ไม่สมควรเข้ามาที่พักส่วนตัวชาวบ้านเขา”
(เรื่องงาน) เขายังคงย้ำคำเดิม
“เอาไว้ที่หน้าห้องแล้วก็กลับไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวฉันออกไปเอามาเซ็นแล้วจะให้คนเอาไปให้เอง” พยายามข่มใจไม่ด่าเขาสุด ๆ เลยนะตอนนี้
เนี่ยน่ะเหรอที่เฮียเทียนบอกว่ายังรู้สึก รู้สึกอยากกวนประสาทฉันน่ะสิไม่ว่า
(งาน) ก็ยังคงพูดคำเดิมสั้น ๆ เอาแต่ใจจนลืมไปหรือเปล่าเนี่ยว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย
พรึ่บ!
และแล้วความอดทนของฉันก็สิ้นสุดลง อยากเจออยากมีปัญหากันมากก็ได้เลยเดี๋ยวจัดให้ ร่างเล็กลุกขึ้นจากที่นั่งเดินตรงไปยังประตูห้องทั้งที่อยู่ในสภาพชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยว
กริ้ก!
ประตูห้องเปิดออกและสิ่งแรกที่เห็นก็คือผู้ชายที่อยู่ในสายก่อนหน้านี้ เขามาอยู่หน้าห้องฉันจริง ๆ นัยน์ตาคมสบตากับฉันก่อนจะไล่มองไปตามเรือนร่าง ก่อนจะกลับมาจ้องหน้าฉันเช่นเดิม
“เอามา” มือเล็กยื่นไปตรงหน้า หงายฝ่ามือขึ้นเพื่อรอ
