ปึก!
สิ้นเสียงร่างเล็กถูกดันหลังชิดกับรถ เขากักตัวฉันให้อยู่ใต้ร่างตัวเองแล้วเบียดชิดเข้ามาแทบจะไม่มีช่องว่างระหว่างเรา ใบหน้าสวยเงยขึ้นจ้องตากับอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไร้ซึ่งความกลัวหรือแสดงออกทางอารมณ์สักนิด เหมือนเด็กงี่เง่าเรียกร้องความสนใจไปได้
“เป็นบ้าไปแล้วหรือไง” ฉันถามเขาด้วยน้ำเสียงปกติ
“เออ ทั้งดอกไม้ สร้อยข้อมือ...หอมแก้ม” ลู่จื้อตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา น้ำเสียงและแววตาของเขาชัดเจนว่ากำลังอารมณ์ไม่ดีสุด ๆ
“หึ...นึกถึงของตัวเองเหรอ” เสียงหัวเราะในลำคอของฉันยิ่งทำให้เขาไม่พอใจหนักเข้าไปอีก ริมฝีปากแดงยกยิ้มหลังพูดจบ
“อย่าทำแบบนี้” น้ำเสียงของคนตัวสูงนุ่มนวลขึ้นและนั่นทำให้ฉันมามองหน้าเขาด้วยความสงสัย การแสดง? อยากทำให้ฉันตายใจและหลงเชื่อเขาอีกครั้ง? หรือว่ากำลังรู้สึกกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเฮียเทียนจริง ๆ คำถามมากมายที่ยังไม่มีคำตอบ
แต่ช่างเถอะ...คนที่จะเป็นบ้าใ
