หลังจบประโยค ฉันรีบลุกขึ้นทันที ดึงแขนนุ่นเบา ๆ ก่อนจะสะกิดแรงขึ้นอีกหน่อยเพื่อให้เธอลุกตาม
“ไปดิ จะไปห้องน้ำไม่ใช่เหรอ” ฉันพูดพร้อมส่งสายตากระตุก ๆ บังคับให้เธอขยับตัว
นุ่นพยักหน้า รีบลุกขึ้นตามฉันอย่างวุ่น ๆ มือยังเกาะแขนฉันเล็กน้อยเพื่อความมั่นคง
“เออ ๆ ๆ ไปห้องน้ำ กูต้องไปห้องน้ำจริง ๆ แหละ” เธอตอบเสียงตื่น ๆ แล้วเราสองคนเดินพร้อมกันไปทางห้องน้ำ
หลังจากเดินพ้นแบมแบมมาได้ ฉันก็รู้สึกโล่งใจ เสียงถอนหายใจของเราสองคนดังก้องเล็กน้อย
“อีห่าแบม กูตกใจหมด มึงคิดว่ามันจะได้ยินที่เราพูดป่ะ” นุ่นกระซิบถามฉันด้วยสายตากังวล
“ไม่หรอกมั้ง ถ้าได้ยินจริง ๆ คงไม่ปล่อยมึงกับกูออกมาแบบนี้หรอก” ฉันตอบพร้อมยิ้มขำ ๆ เล็กน้อย
“ก็จริง…แล้วนี่มึงจะไปห้องน้ำจริง ๆ ใช่ป่ะ” นุ่นถามซ้ำ
“อืม ไหน ๆ ก็ออกมาละ ขอไปล้างไม้ล้างมือหน่อยแล้วกัน” ฉันตอบพลางมองไปรอบ ๆ อย่างระวัง ก่อนจะเดินต่อไปยังห้องน้ำ
พอเดินมาถึง
