รถตู้ที่ตาสุขเป็นคนขับพามุจลินทร์มายังร้านอาหารริมแม่น้ำอันสงบร่มรื่นห่างจากใจกลางกรุงซึ่งที่นั่นอนันต์ในชุดลำลองนั่งรออยู่ก่อนแล้วที่มุมหนึ่งอันสงบและมองเห็นทัศนียภาพของแม่น้ำเจ้าพระยาอันงดงามในยามบ่าย
“คุณลุงมาถึงนานหรือยังคะ?”
หญิงสาวเอ่ยถามขณะหย่อนกายลงบนเก้าอี้หวายที่โต๊ะซึ่งเต็มไปด้วยอาหารมากมายและชายวัยกลางคนซึ่งเหมือนถูกปลุกจากภวังค์ขณะเหม่อมองออกไปยังทิวทัศน์ด้านนอก
“สักพักแล้วล่ะ......หนูลินทานอะไรมาหรือยัง ถ้ายังก็ทานก่อนเถอะ”
“ลินยังไม่หิวเท่าไหร่เลยค่ะคุณลุง”
“เห็นบอกว่าเอเลเนอร์ไม่สบายอยู่รงพยาบาล ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”
“ตอนลินมายังไม่ฟื้นเลยค่ะ เอเลนเป็นลมเมื่อเช้านี้ที่บ้านคุณยายพิมมาดา”
“อนาคินเฝ้าอยู่หรือ?” อนันต์เปลี่ยนท่านั่งไขว่ห้างและประสานมือไว้บนตัก
