“คุณอนาคินอยู่หรือเปล่าครับ?”
เหมือนฝันเงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์ขึ้นมองเจ้าของเสียงทุ้มลึกซึ่งมาหยุดยืนใกล้โต๊ะทำงานของเธอเมื่อไหร่มิรู้ได้ เธอไม่ใคร่คุ้นกับเจ้าของร่างสูงผิวขาวและหน้าตาหล่อเหลาในชุดลำลองสีนุ่มนวลหากแต่ก็รีบยืนขึ้นแสดงการต้อนรับ
“อยู่ค่ะ...ไม่ทราบว่าคุณมีนัดกับท่านประธานหรือเปล่าคะ?”
“ผมไม่ได้นัดเขาไว้หรอก แต่อยากพบเขาเลย....”
เหมือนฝันอ้าปากจะพูดทว่าไม่ทันชายหนุ่มที่เดินตรงไปเปิดประตูห้องอย่างถือวิสาสะ เมื่อบานประตูปิดลงร่างสูงใหญ่ในชุดสูทซึ่งกำลังนั่งทอดสายตาออกไปทางหน้าต่างห้องถึงกับผงะเมื่อหันมาเห็นผู้ที่เดินเข้ามา
“เพชรภูมิ!....” อนาคินครางชื่อนนั้นออกมา ครู่เดียวอารมณ์ที่กำลังล่องลอยกลับแปรเปลี่ยนเป็นขุ่นข้นในทันที
“อนาคิน....ผมมีธุระจะคุยกับคุณ”
“เรื
