“อร่อยไหมคะ คุณดีแลน” เธอตักลาซานญาเข้าปากของชายหนุ่มและถามเขาด้วยรอยยิ้ม
“ว้าว เธอทำอร่อยมากเลยนะเนี่ย ต่อไปคงต้องให้ทำกินบ่อยๆ แล้ว”
“งั้นคุณดีแลนต้องเพิ่มเงินให้โมรินะคะ เพราะค่าตัวโมริแพง”
“หน้าเงินจริง ๆ” หญิงสาวสะดุ้งหันขวับมาข้างหลังก็เห็นเจแดนกอดอกมองมาที่เธอด้วยสายตาที่แข็งกระด้างเช่นเดิม
“อ่าว คุณเจแดนกลับมาแล้วเหรอคะ”
“ก็เห็นยืนอยู่ไหมล่ะ” เสียงเข้มตอบกลับและมองมาที่น้องชายฝาแฝด ก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร
“ก็คุณดีแลนบอกคุณจะไม่กลับมาตอนเย็น”
“ทำไมคิดว่าฉันจะไม่กลับมาล่ะ”
“ก็...”
“โมริตักอาหารมากินกันเถอะ ไหน ๆ ไอ้ใหญ่ก็กลับมาแล้ว”
“อ๋อได้ค่ะ” มือเรียวรีบตัดแบ่งลาซานญาให้สองหนุ่มเท่า ๆ กัน และตามด้วยของเธอที่น้อยกว่าพวกเขาเท่าตัว
“หวังว่าจะกินได้นะ” เสียงค่อนขอดเอ่ยบอกแต่ก็ตักเข้าปากไม่หยุด
“ถ้าไม่ถูกปากจะเททิ้งก็ได้นะคะ”
ชิ่ง!!
โมริสะดุ้งทันทีเมื่อเธอเผลอต่อป
