เด็กเลี้ยง(ลับ)มาเฟีย 3p

Intro

“ไอ้เล็กคนนี้ใช่ไหมที่มึงบอกกู” เสียงเข้มเย็นชาหันไปถามน้องชายที่เป็นฝาแฝดที่คนที่เขาเรียกว่าเล็กออกตามหลังเขามาเพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น

“ใช่ คนนี้แหละ” เล็กบอกพี่ชายที่ไม่มีเลยสักครั้งที่เขาจะคิดว่าอีกคนเป็นพี่ อาจเป็นเพราะพวกเขาสนิทกันและคอยรู้เรื่องราวต่าง ๆ ของซึ่งกันและกันเป็นอย่างดี ความลับอะไรก็ไม่เคยปกปิด ดังนั้นเขาทั้งสองเปรียบเสมือนเพื่อนมากกว่าพี่น้อง

‘พี่ใหญ่’ ‘พี่เล็ก’ ก็แค่คำเรียกที่เขาทั้งสองเอาไว้เรียกแทนกัน คนพี่จริง ๆ แล้วชื่อ เจแดน ลูเซียโน่ หรือที่มีนามแฝงว่าใหญ่ ส่วนอีกคน

ดีแลน ลูเซียโน่ ที่ทุกคนเรียกว่าเล็กที่คลานตามพี่ชายมาเพียงแค่ไม่กี่วิ โดยทั้งสองเป็นเชื้อสายอิตาลีแท้ ๆ ที่อายุ 28 ปี แต่ก็ต้องรับงานช่วงต่อจากบิดาที่เสียชีวิตไปตอนที่พวกเขาทั้งสองอายุได้เพียง 20 ปี โดยพวกเขารับช่วงต่อโดยเป็นมาเฟียที่คุมกิจการกาสิโนลูเซียโน่จากผู้เป็นพ่อรวมทั้งกิจการต่าง ๆ เพราะครอบครัวเขาคุมเกือบหมดทั้งประเทศอิตาลี

ถึงแม้พวกเขาจะเป็นมาเฟียแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะต้องค้าขายยาเสพติด เพียงแต่ค้าอาวุธปืนและธุรกิจต่าง ๆ จากการค้าขาย ไม่ว่าจะเป็นห้างชั้นนำ ยันไปตลาดสองข้างทางที่จะต้องเสียส่วยให้กับพวกเขาและธุรกิจที่สำคัญที่สุดคือ กาสิโน ที่ผู้เป็นพ่อทิ้งไว้ให้และเคยสอนงานพวกเขาตั้งแต่เด็ก ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องดูแลบริหารเพื่อเลี้ยงปากท้องคนงานเกือบทั้งหมดที่ยังภักดีต่อเขา ถึงแม้ผู้เป็นพ่อพวกเขาจะเสียไปแล้วก็ตาม

ท้ายที่สุดทั้งสองมักจะมีรสนิยมเหมือนกัน แต่ถ้าให้พูดถึงนิสัยของทั้งสอง นิสัยช่างแตกต่างกันอย่างโดยสิ้นเชิง

เจแดน เป็นคนที่เงียบขรึมและค่อนข้างดุ เพียงแค่เขาส่งสายตาจ้องมองก็ร้าวไปทั้งร่างได้ แตกต่างจากคนน้อง

ดีแลน ที่มีนิสัยขี้เล่นลิ้นทองคำก็ว่าได้ แค่เอ่ยปากสาว ๆ ก็พร้อมวิ่งเข้ามาหา

“อืม ก็ไม่เลว” เจแดนตอบรับในลำคอ เขาเพียงใช้สายตาเหลือบมองเพียงแค่เสียววิเท่านั้น

“ไม่เลวเชี่ยอะไร ไอ้ใหญ่มึงแหกตาดูดี ๆ สิวะ ชอบไหม ถ้ามึงไม่ชอบกูจะได้เปลี่ยน”

“มึงก็รู้ว่ากูกับมึงรสนิยมเดียวกันกับมึง มึงชอบแบบไหนกูก็ชอบแบบนั้น”

“งั้นกูเอาขึ้นเขียงเลยนะ” เสียงเจ้าเล่ห์พร้อมกับริมฝีปากที่คลี่ยิ้มกว้างไปด้วยความตื่นเต้นเอ่ยบอกกับพี่ชาย

“อืม” เป็นอีกครั้งที่คนเป็นพี่ตอบรับเพียงในลำคอ

ดีแลนเลือกชี้สินค้าที่ตัวเองต้องการให้กับทางพนักงานสาวแสนสวยที่มองมาทางเขาไม่วางตา และเขาจงใจใช้ปลายนิ้วสัมผัสมือเธอเบา ๆ แต่ก็สร้างให้ฝ่ายหญิงคันตรงกึ่งกลางช่วงล่างได้อย่างจนน่าตกใจ

“อุ๊ย!!”

“หึ!”

เจแดนหัวเราะในลำคอกับความกะล่อนของน้องชายฝาแฝดของตัวเองที่กี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็มัวเมากับผู้หญิงและจำเป็นต้องลากเขาร่วมสนุกด้วยทุกครั้ง อย่างเช่นวันนี้เจ้าตัวพาเขามากินซูชิ ตอนแรกเขาก็ปฏิเสธเพราะเขาไม่ค่อยพิศวาสอาหารญี่ปุ่นเท่าไร แต่เจ้าน้องตัวดีก็เป่าหูว่าไม่ใช่ซูชิธรรมดาแต่เป็นเคียวตาโมริ

ตอนแรกเขาก็งงว่าเคียวตาโมริคืออะไร ดีแลนจึงกระซิบว่าซูชิบนเรือนร่างสาวสวยเขาจึงยอมตกลงมา เพราะบอกแล้วถ้าอีกคนชอบอะไรอีกคนก็จะชอบเหมือนกัน

“ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วนะคะ สัญญาต้องเป็นสัญญา” เสียงหวานเอ่ยพูดแต่น้ำเสียงแฝงไปด้วยความหนักแน่นและสู้คนไม่ยอมอ่อนข้อให้ใคร

“โมริจัง เธอจะมาบอกเหลือแค่รอบเดียวได้อย่างไง เธอลืมไปแล้วเหรอว่าพ่อของเธอมาขอเงินจากฉันไปเพิ่มตั้งหลายแสน เธอจะมาบอกกับฉันว่าเหลือแค่รอบเดียวด้วยใบหน้าซื่อ ๆ นี้ได้อย่างไรกันสาวน้อย”

“อย่ามาเตะตัวฉันนะ และอย่าเรียกฉันว่าโมริจังด้วย” มือเล็กปัดมือหนาและสากของเจ้าของร้านอาหารที่เธอทำงานออกอย่างรังเกียจ และเธอไม่ชอบให้ใครเรียกเธอว่าโมริจัง ถ้าคนนั้นไม่สนิทกับเธอมากพอ

“หึ โอเคโมริ ถ้าเธออยากหมดหนี้เร็ว ๆ เธอก็รู้นะว่าต้องทำยังไง”

“ไม่ ฉันไม่มีทางขายตัวเด็ดขาด” เสียงเด็ดขาดตวาดออกมาดังลั่นด้วยความโกรธที่อีกฝ่ายเห็นเธอไร้ศักดิ์ศรีขนาดที่ต้องขายตัวเชียวเหรอ

“หึ ฉันก็ลืมไปว่าศักดิ์ศรีมันค้ำคอเธออยู่ งั้นก็ทำไปจนกว่าร่างเธอจะแก่และร่วงโรยไปตามกาลเวลาของมันก็แล้วกัน”

“อึก..” สาวน้อยร่างแบบบางที่ใส่ชุดเพียงไม่กี่ชิ้นกำมือแน่นไปด้วยความโกรธ และกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ และมองชายแก่รุ่นพ่อที่เดินออกไปด้วยความรังเกียจ

“เธอ” โมริ ฮาสน่า สาวลูกครึ่งอิตาลี ญี่ปุ่น ที่ชีวิตน่าสงสารมาตั้งแต่เกิด แม่ทิ้งเธอตั้งแต่แรกคลอดเพื่อกลับไปประเทศของตนเอง และปล่อยให้พ่อของเธอเลี้ยงเธอตามมีตามเกิด บ้างก็อดมื้อกินมื้อเพราะพ่อของหล่อนติดการพนันอย่างหนัก ติดจนต้องเอาเธอมาขายทำงานชดใช้หนี้กับร้านอาหารแห่งนี้

ถ้าเป็นร้านอาหารธรรมดาให้เสิร์ฟเธอจะไม่บ่นอะไรเลย แต่ให้เธอเป็นนางโชว์ให้ผู้คนภายนอกเสพติดศิลปะในการกินซูชิแต่ให้กินบนเรือนร่างของเธอแทน โดยเอาซูชิวางไว้บนตัวของเธอแทนการเสิร์ฟใส่จาน แรก ๆ เธอก็ไม่สามารถยอมรับได้ แต่โชคดีที่ทางร้านปกปิดข้อมูลและหน้าตาของเธอเอาไว้ จึงช่วยทำให้เธอลดอาการเขินอายและอับอายได้อยู่บ้าง

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เธอต้องมาทำงานทั้งที่ใจไม่อยากจะทำ แต่ก็ดีกว่าที่เจ้าหนี้พ่อเธอไม่ให้เธอไปขายตัวเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ทั้งโดนบังคับและทั้งเต็มใจ เพราะทุกคนต่างไม่มีทางเลือก เธอเองก็เช่นกันเธอก็หลับหูหลับตาทำไป จากตอนแรกเกือบจะได้เป็นไท แต่อยู่ดี ๆ เจ้าของร้านก็บอกว่าพ่อของเธอมาเอาเงินจากเขาไปอีกดังนั้นเธอก็ต้องทำงานชดใช้หนี้อย่างไม่มีทางเลือก

**********************

ตอนแรกมาก็อยากจับนางเอกขึ้นเขียงแล้ว

โมริเธอต้องระวังแฝดนรกคู่นี้ให้ดีนะ^^

ไรท์ฝากกดไลค์+คอมเม้น ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ