“อะไรวะ!! พวกมึงยังหากันไม่เจออีกเหรอ”
เจแดนอารมณ์ฉุนเฉียวเมื่อได้ยินที่ลูกน้องรายงานว่ายังไม่เจอคนที่นายสั่งให้ตามหา
“เออ แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวแค่นี้มึงหากันยังไงวะ”
ดีแลนผสมโรงและแสดงความหงุดหงิดผ่านทางใบหน้าจนลูกน้องหลายคนเกร็งไปจนหมด เพราะกลัวลูกหลงจากความโกรธของนายทั้งสอง
“กูว่าคุณแม่ต้องเป็นคนเอาโมริไปซ่อน เพราะหลายอาทิตย์แล้วเป็นไปไม่ได้ที่เราจะหากันไม่เจอ”
ดีแลนออกความคิดเห็นเมื่อหันมาเผชิญหน้ากับพี่ใหญ่ที่หลายวันแล้วที่พวกเขาไม่พูดกันอีกเลยตั้งแต่ครั้งก่อนที่ทะเลาะกัน
“อืม กูรู้มานานแล้ว กำลังตามสืบว่าแม่ไปที่ไหนบ้างพักนี้”
“ถ้ามึงเจอโมริ มึงจะทำยังไง” ดีแลนลองเชิงถาม
“พากลับมาไง” เจแดนตอบกลับอย่างเย็นชา และลองดูข้อมูลที่ลูกน้องส่งมารายงานความเคลื่อนไหว
“แล้วถ้าโมริไม่ให้อภัย และไม่อยากกลับมาอยู่กับพวกเราอีกล่ะ มึงจะทำยังไง”
“มึงกูรู้นิ ว่าต้องทำยังไงแล้วจะมาถามก
