บทที่ 5 จัดการคนพยศ

1456 Words

“คุณจะทำอะไร อย่าเข้ามานะ ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที!” “แหกปากไปก็ไม่มีใครมาช่วยเธอหรอก มาสนุกกันดีกว่านะ” ดวงตากลมโตสวยเริ่มสั่นระริกหันไปมองคนที่ชื่อเล็กซึ่งเธอยังไม่รู้แน่ชัดว่าพวกเขาชื่ออะไร แต่สายตานั่นทำให้เธอกลัว ถึงแม้น้ำเสียงของเขาจะดูใจดีกว่าอีกคนก็ตาม “ไม่นะออกไปอย่ามาถูกเนื้อต้องตัวของฉัน” ร่างเล็กรีบปัดมือหนาของดีแลนออกพัลวัน และกรีดร้องอย่างคนสิ้นหวัง “เสียงดีว่ะ ว่าไหมไอ้ใหญ่” “อืม” เจแดนขานรับในลำคอและมองภาพตรงหน้าอย่างเร้าอารมณ์ เพราะเขาเริ่มมีอารมณ์แล้วตอนนี้ “บอกให้ออกไปไง” ผลัวะ! ร่างสูงของดีแลนร่วงหล่นไปบนพื้นทันทีเมื่อขาเรียวเล็กแต่แรงค่อนข้างมหาศาลทีเดียว ถีบอกเขาที่ยังไม่ทันตั้งตัวดีร่วงลงไปกับพื้น จนเจแดนแฝดคนพี่กระตุกยิ้มด้วยความสนุก เขาแค่มองภาพนั้นด้วยสายตานิ่ง ๆ และอยากจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะทำยังไงต่อ “ดูท่าจะต้องใช้แรงแล้วสิ ไอ้ใหญ่มาช่วยหน่อยดิ” เจแดนยักไหล่ยังคงนิ่งมองดูภาพตรงหน้าอย่างใจเย็น ที่ผิดกับหญิงสาวที่ยืนกอดอกและพยายามปิดบังร่างกายของตัวเองอย่างลุกลี้ลุกลน ‘ทำยังไงดี ฉันจะทำยังไงดี’ เสียงในหัวสมองของเธอกำลังทำงานค่อนข้างหนัก และพยายามหาวิธีเอาตัวรอดให้พ้นจากคนใจร้ายตรงนี้ พลันสายตาก็ไปเห็นผ้าปูโต๊ะ เธอรีบวิ่งไปด้วยความเร็วและดึงผ้ามาพันกายของเธอทันที “หึ เลิกเล่นได้ยังสาวน้อย ฉันเริ่มจะรำคาญแล้วนะ” เจแดนพูดเสียงต่ำและก้าวขาเดินเข้ามาหาหญิงสาวอย่างช้า ๆ “อย่านะ อย่าเข้ามา ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยมีไอโรคจิตพยายามข่มขืนผู้หญิง ช่วยด้วย” เธอร้องขอความช่วยเหลือจนสุดเสียงแต่ก็ไม่เห็นใครเข้ามาช่วยเธอเลยสักคน “ก็บอกแล้วไงว่าร้องไห้ให้ตายก็ไม่มีใครมาช่วยเธอได้ ไหนเธออยากโชว์การแสดงอะไรให้ฉันอีกรีบโชว์ซะสิ เพราะต่อจากนี้เธอจะไม่ได้โชว์อีกแล้ว เร็ว ๆ สิ ยืนโง่อยู่ทำไมล่ะ” หญิงสาวเม้มปากแน่นเป็นอีกครั้งที่เขาพูดดูถูกเธอ เขาดูถูกเธอด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์อะไรทั้งสิ้นนอกจากสายตาที่น่ากลัวมองมาที่เธอไม่วางตา “คอยดูนะฉันจะแจ้งตำรวจมาจับพวกแกทั้งสองคนข้อหาล่อลวงและพยายามข่มขืน” “ไอ้ใหญ่เลิกเล่นได้แล้วจัดการเลย กูไม่ไหวแล้วลูกชายกูปวดไปหมดแล้ว” “กรี๊ด ไอ้พวกวิตถาร” เธอกรีดร้องและเปิดประตูวิ่งหนีทันทีที่ผู้ชายอีกคนเปิดให้เธอเห็นแก่นกายของเขาที่มันตั้งโชว์ขนาดจนเธอนึกกลัวและมันดูทุเรศในสายตาของเธอเอง ปัง! “กรี๊ด!” เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด ร่างเล็กแบบบางแต่ทรวดทรงมีให้เห็นอย่างเด่นชัดยืนขาสั่นไปด้วยความกลัว พร้อมเอามือแนบกับหูเพราะเสียงปืนมันยังดังกึกก้องในโสตประสาทของเธอ “ขืนเธอก้าวขาออกไปอีกหนึ่งก้าว ฉันยิงเธอจริง ๆ แน่” เจแดนไม่ได้ขู่ แต่เขาจะทำจริง ๆ “ลองสิสาวน้อยถ้าเธอกล้าพอ” เสียงขู่เย็นยะเยือกเอ่ยบอกพร้อมกับขึ้นลำปืนพร้อมยิงอีกครั้ง ปัง! “กรี๊ด!” “ขอเตือนอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย อีกแค่ก้าวเดียวขาสวย ๆ ของเธอจะมีรูกระสุนแน่” โมริยืนตัวสั่นเทาเพราะลูกกระสุนเมื่อกี้มันเฉียดฉิวขาเธอไปเพียงแค่นิดเดียว ตอนนี้เธอยังรับรู้ถึงความร้อนของกระสุนได้อยู่เลย “ฉันขอเตือนนะคนสวย ไอ้ใหญ่มันทำจริงอย่างที่พูดนะ ถึงแม้เธอจะเป็นผู้หญิงก็ตาม ดังนั้นว่านอนสอนง่ายดีกว่านะ ฮ่า ฮ่า” ดีแลนหัวเราะไปด้วยความพอใจที่เห็นหญิงสาวพยศที่ไม่มีเลยสักครั้งที่ผู้หญิงคนไหนจะปฏิเสธพวกเขาทั้งสองคนได้ มีแต่ผู้หญิงคนตัวเล็กตรงหน้าเขาที่ไม่มีปัญญาจะสู้แต่ก็ยังพยศไม่เลิก และตอนนี้เขาเห็นเธอกำลังคิดจะลองดี เธอวิ่งไปได้สองก้าวเพียงเท่านั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาทันที ปัง! “กรี๊ด!! โอ๊ย!” ร่างเล็กนั่งทรุดไปกับพื้นทันทีเมื่อกระสุนถากขาของเธอไปจนมีเลือดไหลออกมาให้เห็น “ไอ้ใหญ่มึงทำขาสวย ๆ ของเธอเลือดไหล” ดีแลนหันมาด่าพี่ชายและเดินเข้ามาช้อนตัวของหญิงสาวขึ้นอุ้ม “ปล่อยฉันนะ” ถึงแม้เธอจะยังกลัวและเสียขวัญอยู่ก็ตามแต่ก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ “หรือจะให้ไอ้ใหญ่มาอุ้มเธอแทนล่ะ” ดีแลนกระตุกยิ้มขึ้นมาด้วยความพึงพอใจที่หญิงสาวในอ้อมแขนของเขาเงียบเสียงลง และทำตัวแข็งทื่อและสั่นไปด้วยความกลัวทันทีที่เขาเอ่ยถึงเจแดนให้เธอได้ยิน “หึ” ดีแลนหัวเราะและอุ้มหญิงสาวกลับเข้ามาในห้อง ที่มีเจแดนถอดเสื้อรออยู่แล้ว “พวกคุณสองคนอย่ารังแกฉันเลยนะ ฉันขอร้องแหละ ทั้งตัวฉันไม่มีอะไรเลย อย่าทำฉันเลยนะ ฉันขอร้อง” “ใครใช้ให้เธอเกิดมาสวยล่ะ” ดีแลนพูดอย่างติดตลกและวางหญิงสาวลงบนเตียงอย่างเบามือที่ผิดกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่เขามองมายังเรือนร่างของหญิงสาว “ฉันขอร้องแหละ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันไม่แจ้งตำรวจแล้วก็ได้” เธอลุกขึ้นนั่งและส่งเสียงเว้าวอนอย่างน่าสงสาร แต่ก็ไม่ได้สะทกสะท้านกับสองหนุ่มที่มองมาที่เธอเหมือนดั่งอาหารอันโอชะ “ไม่เอาน่าเรามาเล่นอะไรสนุก ๆ กันดีกว่า ฉันสัญญาเลยว่าเธอจะชอบมัน ไอ้ใหญ่เอากล่องปฐมพยาบาลมาสิเห็นเลือดแล้วหมดอารมณ์” เจแดนเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลส่งให้อย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไร แต่สายตาก็ยังคงมองมาที่หญิงสาวถ้าเขากินเธอได้เขาคงกินเธอไปทั้งเรือนร่างแล้ว “สำออย” เสียงพูดเย็นชาออกมาโดยไม่มีความเห็นใจสักนิด “พวกคุณทำกับฉันแบบนี้ทำไม ผู้หญิงคนอื่นที่พร้อมถวายตัวให้พวกคุณมีเยอะแยะทำไมต้องเป็นฉันด้วย ฉันอายุแค่ 20 เอง ฉันยังเด็กอยู่เลย ฉันไม่ประสีประสาเรื่องพวกนี้หรอก มีแต่ทำให้พวกคุณหมดสนุกเสียมากกว่าปล่อยฉันไปดีกว่านะคะเชื่อฉันเถอะ” เจแดนจ้องมองหน้าหญิงสาวที่พยายามใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองรอดจากเงื้อมมือของพวกเขา ยิ่งเห็นวิธีเอาตัวรอดของเธอก็ยิ่งทำให้เขาสนุกมากกว่าเดิม “กรี๊ด แสบ แสบ ฮึก” เสียงหวีดร้องออกมาดังลั่นจากปากอวบอิ่มทันทีที่เจแดนเอาแอลกอฮอล์ราดลงมาบนแผลสด ๆ ที่เขายิงถากโดนขาของเธอ “จะได้เลิกแหกปากสักที ถ้าเธอยังไม่หุบปากบอกให้ฉันปล่อยเธอ ฉันจะราดแอลกอฮอล์ใส่แผลเธออีกรอบ และครั้งนี้ฉันจะจับกรอกปากเธอด้วย แหกปากสิ เงียบทำไมล่ะ” “ไอ้ใหญ่มึงก็ใจร้ายกับน้องเขาจังเลยว่ะ” “หึ! ทำอย่างกะมึงไม่ชอบ” “สัส! เสือกรู้ดี” ดีแลนหัวเราะและจับขาเรียวดึงลงมาเล็กน้อยและทำความสะอาดให้ก่อนจะรีบเอาผ้าผ้าก๊อซสะอาดมาปิดปากแผล “เสร็จแล้ว ถึงเวลาสนุกแล้วสาวน้อย” ******************************* กรี๊ดอีเจแดนก็โหดแท้ล่ะ แก่ยิงลูกสาวไรท์ได้ยังไง เดี๋ยวก็เขียนให้ตายซะหรอก โมโห 5555 ส่วนอีดีแลนก็ยิ้มอย่างเดียว ที่ยิ้มนี่คือรอกินนะ รอจะเขมือบอย่างเดียวเลย พรุ่งนี้จะรอดหรือไม่รอดมารอลุ้นอ่านไปพร้อม ๆ กันนะคะ^^ คืนนี้ขอตัดตอนเพียงเท่านี้ อย่าโกรธกันเด้ออออ ***สปอย*** “มะ ไม่นะ พวกคุณโรคจิตกันไปหมดแล้ว” “พวกฉันโรคจิตยังไงกัน” “ก็พวกคุณสองคนจะข่มขืนฉันในเวลาเดียวกันไง” “หึ ก็พวกฉันเป็นแฝด เป็นพวกรสนิยมเดียวกัน ก็ต้องชอบอะไรเหมือนกันสิ เธอเชื่อฉันเถอะว่าเธอจะชอบ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more