“เดินแทบจะไม่ไหวแกจะกลับได้ยังไง ไปกับฉันเถอะน่า...มา...อย่ามาเรื่องมากนะยัยกรีน...ไม่งั้นฉันจะทิ้งแกแล้วให้พวกหนุ่มๆมาหิ้วแกไปจริงๆด้วย...อือ...ไปกับฉัน..” ลดาพูดไปก็เข้าไปดึงแขนของเพื่อนสาวให้ไปด้วยกัน
“ไม่เอา...ฉันกลับเองได้...แกไปเถอะ....อื้อ...ฉันมาเองได้ฉันก็กลับเองได้น่า....แล้วเจอกันแก...ฉันกลับก่อนล่ะ....” กรีนปฎิเสธไปแล้วก็เดินข้ามไปที่ลานจอดรถตรงข้ามทันที
“ยัยกรีน...เดี๋ยวก่อนสิ...กรีน....” ลดาร้องเรียกเพื่อนสาวที่เดินไป แต่ว่าเพื่อนสาวก็ยกมือบ้ายบายแล้วไม่หันกลับมา เธอก็มองไปแบบเป็นห่วงเลย
“คุณหนูขึ้นรถเถอะค่ะ มีรถข้างหลังเขาจอดรถรอเราอยู่นะคะ..” คนขับรถของลดาพูดไป ก็ทำให้ลดาค่อยๆเดินไปขึ้นรถตู้แบบเมาๆ แล้วประตูรถก็ปิดลงแล้วขับออกไป ลดาก็นอนพิงแบบมึนๆเลยเมื่อขึ้นมานั่งบนรถแล้ว
ด้านกรีนก็พยายามเดินเซไปเซมาไปที่ลานจอดรถแล้วเธอก็ใช้สายตามองหารถของเธอที่จอดอยู่ว่าเป็นคันไหน พอเ
