ดั่งเล่ห์มายา

3.ไม่พอใจ

สองอาทิตย์ต่อมา....

บริษัทดับเบิ้ลจีเอนเตอร์เทนเม้นกรุ๊ปก็ประกาศผลแผนผังนักแสดงว่าใครได้รับเล่นละครเรื่องนี้ และก็แน่นอนว่าฮายอี้รับบทนางเอกไป และบทพระเอกก็เป็นฟินน์หนุ่มดาวรุ่งที่กำลังโด่งดังและเป็นเด็กในสังกัดของหลิน ส่วนบทนางรองก็เป็นของอนิสาแล้วบทพระรองก็เป็นของภูรินักแสดงในสังกัดของใจดี

“นี่มันอะไรกันคะพี่กาย...ทำไมละครเรื่องดั่งเล่ห์มายาถึงให้ฮายดี้เป็นนางเอกละครคะ...ยัยนี่ไม่ได้เหมาะสมกับบทบาทนี้เลยนะคะ...พี่อยากจะจิ้มใครเป็นนางเอกแบบนี้ไม่ได้นะคะ...” กรีนน้องสาวคนเล็กของบ้านเข้ามาต่อว่าพี่ชายอย่างทนไม่ไหว

“ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อพี่เป็นผู้บริหารและพี่ก็มีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจว่าใครจะทำอะไรไม่ทำอะไรในบริษัทนี้...เรามีหน้าดูแลเรื่องอื่นก็ทำไปสิ จะมาวุ่นวายอะไรกับงานละครของพี่..” กายพูดไปด้วยเสียงเข้ม

“ก็พี่กำลังจะทำให้บริษัทได้รับผลกระทบนิคะ ละครเรื่องนี้เป็นโปรเจกต์ใหญ่ที่เราทุ่มเงินให้ผู้จัดไปไม่น้อยเลยนะคะ ถ้ามันไม่ปังขึ้นมาเราจะเสียหายแค่ไหนพี่กายคิดบ้างไหมคะ..อย่ามัวแต่หลงเสน่ห์ของผู้หญิงพวกนั้นแล้วหลับหูหลับตาป้อนงานให้ได้แล้วค่ะ...” กรีนต่อว่าพี่ชายไป เพราะหลงผู้หญิงจนเสียการเสียงานหมดแล้ว

“พี่ไม่ใช่คนโง่นะกรีน อะไรที่ทำแล้วได้กำไรพี่ก็มองออก ฮายดี้เขากำลังเป็นดารารุ่นใหม่ไฟแรง แฟนคลับเขาก็เยอะมากด้วย ให้เขารับบทนี้มันก็ถูกแล้วไง” กายพูดอธิบายไป

“กรีนเข้าใจค่ะว่าฮายดี้กำลังดัง แต่พี่จะให้งานฮายดี้รับบทนางเอกละครเรื่องสำคัญทุกเรื่องไม่ได้นะคะ...เรื่องนี้กรีนเป็นคนเลือก ดังนั้นพี่ก็ไม่ควรมาเลือกตัวนางเอกแบบนี้ กรีนไม่โอเคเลยค่ะ...” กรีนพูดด้วยเสียงไม่พอใจพี่ชาย

“แล้วไงล่ะ ในเมื่อพี่อยากได้เราก็ต้องทำ...พี่แค่เลือกนางเอกแค่คนเดียวเองทำไมต้องวุ่นวายด้วยหึ...พี่เลือกฮายดี้แล้ว ดังนั้นบทนี้จะต้องเป็นฮายดี้เท่านั้น แล้วถ้าเรายังดื้ออยู่อีก พี่จะไม่เซ็นอนุมัติละครเรื่องนี้...” กายพูดดุน้องสาวไปพร้อมกับขู่ไปด้วย

“ได้ค่ะ ถ้าพี่กายจะทำแบบนี้ แล้วอย่าหาว่าน้องไม่เตือนนะคะ...น้องจะฟ้องพี่การัน...” กรีนมองหน้าพี่ชายอย่างโมโห

“หึ...ฟ้องไปเถอะ เพราะพี่การันเขาไม่มาสนใจเรื่องของบริษัทนี้อยู่แล้ว...” กายตอบไปแล้วยักไหล่ด้วยรอยยิ้มขำๆ เพราะพี่ชายของเขาไม่ชอบงานอะไรแบบนี้ ดังนั้นเขาเชื่อว่าพี่ชายของเขาไม่มีทางมายุ่งกับธุรกิจนี้แน่นอน

กรีนก็มองพี่ชายอย่างโกรธๆ เธอก็ไม่พูดอะไรออกไปเพราะไม่อยากจะทะเลาะกับเขาแล้ว เธอเดินออกไปจากห้องทำงานของพี่ชายอย่างไม่ต้องการที่จะสนทนาอะไรกับเขาต่อ

“หึ...ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร...” กายพูดออกไปแล้วยิ้มมุมปากออกมา เพราะในบริษัทนี้เขาเป็นใหญ่ที่สุดแล้ว ดังนั้นน้องสาวของเขาไม่มีสิทธิ์มาสั่งหรือบอกให้เขาทำอะไร

พอกรีนออกมาจากห้องของพี่ชายแล้วก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเองอย่างหงุดหงิด เพราะไม่สามารถทำอะไรพี่ชายคนรองของเธอได้เลย

“เป็นยังไงบ้างคะคุณกรีน คุณกายเขายอมเปลี่ยนคนไหมคะ..” เรณูเลขาของหญิงสาวถามอย่างอยากรู้

“จะยอมเปลี่ยนเหรอ หลงผู้หญิงจนหน้ามืดตามัวขนาดนั้น...เฮ้อ...ถ้าปล่อยให้พี่กายทำแบบนี้ต่อไป บริษัทที่พ่อแม่ฉันสร้างมาเจ๊งกันพอดี...” กรีนพูดบ่นกับเลขาคนสนิทไป

“แล้วคุณการันพี่ชายของคุณกรีนล่ะคะ...เขาไม่เข้ามาบริหารบริษัทจริงๆเหรอคะ” เรณูถามไป

“ถ้าพี่การันจะเข้ามาบริหารเขาก็มาได้ เพราะพี่การันเขามีหุ้นมากกว่าฉันกับพี่กายอีก แต่ว่าพี่การันเขาสนใจเรื่องวงการบันเทิงที่ไหนล่ะ วันๆเขาเอาแต่สนใจเรื่องหุ้นกับธุรกิจไฟฟ้าของเขานั่นแหละ...ฉันเคยขอให้พี่การันมาช่วยแล้ว แต่เขาก็ปฏิเสธฉัน” กรีนเล่าไปด้วยสีหน้าเซ็งๆ

“คุณกรีนไม่ลองขอร้องคุณการันดูอีกครั้งล่ะคะ เผื่อคุณการันเขาจะเข้ามาควบคุมคุณกายได้บ้าง...เพราะถ้าปล่อยเป็นแบบนี้ ละครของช่องเราจะมีแต่ฮายดี้นะคะ แบบนั้นมันคงจะน่าเบื่อสำหรับคนดู...แล้วไหนจะนักแสดงของช่องเราอีก เราต้องให้บทเด่นๆกับพวกเขาบ้างสิคะ...” เรณูพูดไปอย่างเสนอแนะ

“อืม...ฉันคงต้องลองขอร้องพี่การันดูแล้วล่ะ เพราะคงมีแค่เขาที่จะช่วยฉันควบคุมพี่กายได้...” กรีนพูดไป เพราะพี่ชายคนโตคือที่พึ่งของเธอเมื่อเธอไม่สามารถจัดการกับพี่ชายคนรองได้

เวลา...สองทุ่ม...คลับหรูย่านสุขุมวิท

อนิสาก็มาฉลองวันเกิดให้กับใจดีผู้จัดการส่วนตัวของเธอพร้อมกับพี่ๆเพื่อนๆในสังกัด โดยใจดีได้เหมาห้องวีไอพีคาราโอเกะเอาไว้รับรองความส่วนตัวของทุกคน เพราะจะไปเต้นอยู่ในคลับก็เสี่ยงที่จะเป็นข่าวได้ ดังนั้นจึงมาจัดที่คลับนี้เพราะมีพื้นที่รองรับกับคนเกือบสิบกว่าคนเลย

“สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่ใจดี...ขอโทษที่มาช้านะครับ พอดีผมพึ่งลงเครื่องก็รีบมาเลย...” ภูริพูดบอกไปแล้วยื่นของขวัญให้กับผู้จัดการส่วนตัวของเขา

“ขอบใจมากเลยนะภู มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มานะ..เข้าไปสนุกกับพวกน้องๆไป...จะให้ดีก็ช่วยไปปลอบใจอายหน่อยก็แล้วกัน เสียบทนางเอกให้ฮายดี้อีกแล้ว แล้วก็ดื่มจนเมาอยู่ตรงนู้นน่ะ” ใจดีตบไหล่ของเด็กหนุ่มแล้วบอกไป

“อ่อได้ครับพี่ใจดี เดี๋ยวผมปลอบน้องให้ครับ...” ภูริพูดไปก็เดินฝ่าผู้คนตรงเข้าไปหาอนิสาเด็กสาวที่เขาสนิทสนมด้วย เพราะเล่นละครด้วยกันมาหลายเรื่องจนกลายเป็นคู่จิ้นกัน

“พี่ภูมาแล้วเหรอคะ ไปนั่งกับน้ำหวานดีกว่าค่ะ...” น้ำหวานดาราสาวในสังกัดอีกคนเข้ามาจับแขนของภูริแล้วพูดไปเพราะเธอแอบชอบรุ่นพี่คนนี้อยู่

“พี่ว่าจะเข้าไปคุยกับอายหน่อยน่ะน้ำหวาน...ไว้เดี๋ยวพี่ค่อยไปดื่มด้วยนะ..” ภูริตอบไปก็เอามือของหญิงสาวออกจากแขนของเขา

“ก็ได้ค่ะ...งั้นรีบมานะคะหวานจะรอพี่ภูค่ะ” น้ำหวานได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าเซ็งทันที เพราะเอะอะไรก็สนใจแต่นังเด็กใหม่นั่น

จากนั้นภูริก็เดินเข้าไปหาอนิสาทันที โดยมีสายตาของน้ำหวานมองตามแบบหึงหวง เพราะเธอชอบภูริมานายมากแล้ว และเมื่อก่อนเธอกับเขาก็สนิทสนมกันมากจนกระทั่งยัยเด็กใหม่นี่เข้ามา ภูริก็ทำตัวห่างเหินกับเธอ

“พี่พัดชา พี่ว่าน...ชนแก้วกันหน่อยสิคะ...แก้ง! หมดแก้วเลยค่ะ....อื้ม....อึก อึก....อ่า....” อนิสาชวนรุ่นพี่ในสังกัดดื่มกับเธอ เธอก็ชนแก้วกับพวกเขาแล้วยกหมดแก้วเลย

“ใจเย็นๆอาย...นี่มันเหล้านะไม่ใช่น้ำดื่ม...เดี๋ยวก็เมาไม่รู้เรื่องอ่ะดื่มขนาดนี้...” พัดชาพูดห้ามไปอย่างอดไม่ได้

“แค่นี้อายไม่เมาหรอกค่ะ อายคอแข็งจะตายไป..หึๆ...อายก็แค่อยากจะดื่มให้กับความพ่ายแพ้ในวันนี้น่ะค่ะ...เฮ้อ...อายแพ้ให้ยัยฮายดี้นั่นอีกแล้วค่ะ...อายว่าอายคงไม่ได้เป็นนางเอกกับเขาหรอก ถ้ายัยนี่ยังแคสติ้งงานแข่งกับอายน่ะ” อนิสาพูดบ่นไปอย่างเสียใจ

“เอาน่าอาย...ไม่ได้บทนางเอกก็ได้บทนางรองก็ยังดีนะ ดีกว่าไม่ได้บทอะไรแสดงเลย...ไม่ต้องเสียใจไป พี่เชื่อว่าวันหนึ่งอายต้องเอาชนะฮายดี้ได้แน่นอน” ว่านพูดเสริมไปแบบปลอบใจ

“พี่ว่านคิดว่าอายจะชนะยัยนั่นได้เหรอคะ ยัยนั่นมันใช้เต้าไต่นะคะ ถ้าอายจะชนะยัยนั่น อายก็คงต้องไปเกาะแข้งเกาะขาคุณกายเขาแบบยัยนั่นแล้วล่ะค่ะ...” อนิสาพูดไป

“เราก็ไม่ลองทำดูบ้างล่ะ ไม่แน่นะว่าคุณกายเขาอาจจะชอบเรามากกว่ายัยฮายดี้แล้วป้อนงานให้เราน่ะ เขาก็ทำท่าทางจะสนใจเราอยู่ไม่ใช่เหรอไง ลองอ่อยดูก็ไม่เสียหายนะ...” ว่านพูดไปเพราะเห็นว่ากายก็สนใจอนิสาอยู่เช่นกัน แต่อนิสาไม่เล่นด้วย

“อย่าไปเชื่อที่พี่ว่านพูดนะอาย...ทำแบบนั้นมันไม่ดี...เชื่อพี่เถอะ” พัดชาพูดบอกไปแบบเป็นห่วง

“ไม่ดีตรงไหน เธอก็คิดดูสิว่าถ้าแอบกิ๊กกับคุณกายแล้วน่ะ อยากจะได้เป็นนางเอกเรื่องไหนก็จิ้มได้เลยแบบที่ฮายดี้ทำ...ดูสิ ชีวิตฮายดี้ตอนนี้ดีจะตายไป ดังก็ดัง งานก็มีให้ทำตลอดไม่เคยขาด แถมยังบทนางเอกทั้งนั้นด้วย” ว่านพูดไปตรงๆ

อนิสาได้ยินแบบนั้นก็คิดตามเพราะตั้งแต่ฮายดี้เข้าหาผู้บริหารคนนั้นแล้ว ฮายดี้ก็มีงานตลอดแล้วก็โด่งดังมาขึ้นเรื่อยๆด้วย

“อย่าไปฟังที่ไอ้ว่านมันพูดเลย...ไอ้นี่มันชอบคิดอะไรตื้นๆ....เราไม่ได้ละครเรื่องนี้ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็มีละครเรื่องใหม่อยู่ดี...” ภูริเดินเข้าไปแล้วนั่งข้างๆเพื่อนหนุ่มทันที

“คิดตื้นตรงไหนวะ เรื่องแบบนี้ใครๆเขาก็ทำกัน...” ว่านยักไหล่แล้วตอบไป เพราะทั้งวงการนี้มันก็ต้องมีพวกที่ใช้เต้าไต่นั่นแหละ

“แต่มันก็ไม่ควรเป็นอายไหมวะ น้องเขายังเด็ก แกไม่ควรไปแนะนำอะไรแบบนั้น...อายพึ่งจะอายุแค่นี้เอง ยังมีเวลาแสดงละครอีกเยอะ ไม่ต้องคิดมากนะ..” ภูริปลอบใจไปแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

“ค่ะพี่ภู...อย่าทะเลาะกันเรื่องอายเลยค่ะ นานๆเราจะมารวมตัวกันที มาค่ะ มาดื่มกันดีกว่า...ชนแก้วค่ะ..พี่ภูมาทีหลังหมดแก้วเลยนะคะ...” อนิสาพูดไปเพราะเห็นว่าภูริและว่านเถียงกันเรื่องเธอ จึงห้ามปรามไปก่อน

“โอเคๆ มาๆ ดื่มกัน” ภูริพูดไปก็พยายามปรับบรรยากาศให้ดีขึ้น เขาก็ชนแก้วกับทุกคนแล้วยกดื่มรวดเดียวตามที่อนิสาบอก

จากนั้นเธอก็ไม่เอ่ยเรื่องบทละครอีกต่อไป เธอก็ชวนกันคุยเรื่องอื่นๆพอได้ที่แล้ว อนิสาก็ลุกขึ้นเต้นอย่างสนุกสนาน จนภูริเข้ามาเต้นด้วยเธอก็เต้นกับเขาอย่างนัวเนียเลย ไม่นานเธอก็รู้สึกปวดฉี่ก็ขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำด้านนอก

ห้องวีไอพีอีกห้อง...

การันก็มาดื่มตามประสาหนุ่มโสดที่ต้องการปลดปล่อยความเครียดให้กับตัวเอง เขาก็ให้พวกสาวๆมาเต้นยั่วยวนเอนเตอร์เทรนเขา เขาก็นั่งดื่มแล้วก็นั่งมองไปด้วยสายตาจดจ้องกับเรือนร่างของสาวสวยที่เต้นรูดเสาให้เขาดูอย่างยั่วยวน

“คุณการันครับ พอดีลูกสาวของผมไม่ค่อยสบาย...ผมขออนุญาตกลับก่อนได้ไหมครับ เมียผมเขาโทรมาหาหลายรอบแล้ว” พสินที่มาดื่มกับเจ้านายเอ่ยพูดไปเพราะเมียของเขาโทรมาตามหลายรอบแล้ว

“อืม...นายรีบไปดูลูกสาวนายเถอะ แล้วบอกผู้จัดการให้ส่งเด็กมาหาฉันได้เลย..เอาเสร็จฉันก็จะกลับแล้ว” การันพูดไปเพราะเขาไม่ชอบสานต่อ ดังนั้นการซื้อกินสำหรับเขาก็เป็นอะไรที่ปลอดภัยกว่า และที่นี่ก็มีการคัดเกรดผู้หญิงไว้อย่างดี

“ได้ครับคุณการัน ผมจะบอกให้นะครับ สักครู่ครับ..” พสินตอบรับไปเพราะมันเป็นเรื่องปกติของเจ้านายของเขาอยู่แล้วที่จะมาเที่ยวสาวๆที่นี่ เพราะที่นี่นอกจากจะมีคลับคาราโอเกะแล้วมีบริการอื่นๆอีกด้วย

พอพสินออกไปแล้วก็เหลือการันและหญิงสาวที่เต้นยั่วยวนเขาอีกสองสามคนเท่านั้น ซึ่งสาวๆพวกนี้ถ้าเขาสนใจก็เอาได้แต่ว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงที่ไม่ผ่านการตรวจมาก่อน ดังนั้นต่อให้ยั่วยวนเขาให้ตายแค่ไหน เขาก็ไม่สนใจ

“ลูกน้องคุณออกไปแล้ว...ให้พวกเราดูแลคุณแทนนะคะ...” หญิงสาวคนหนึ่งเดินลงจากเวทีรูดเสาแล้วเข้ามาหาเขา พร้อมกับเต้นใส่หน้าเขา

“พวกคุณพากันออกไปได้แล้ว ผมมีผู้หญิงที่ผมจะสนุกด้วยคืนนี้แล้ว...ไปซะ...” การันพูดไปแบบไม่สนใจ เพราะเขาไม่สนใจก็คือไม่สนใจ

“ค่ะ...พวกเรา ไปกันเถอะ” หญิงตอบไปก็หันไปชวนเพื่อนอีกสองคนให้ออกไป เพราะลูกค้าไม่ได้ต้องการบริการเสริมจากพวกเธอ

ด้านอนิสาก็มาเข้าห้องน้ำแบบเมาๆ พอเสร็จเธอก็ล้างมือแล้วจะเดินออกไป แต่ก็เจอน้ำหวานซะก่อน

“ออกมา...ฉันมีอะไรจะคุยกับเธอ” น้ำหวานพูดจบก็ดึงแขนของอนิสาให้ตามเธอออกมา

“อื้อ...พี่น้ำหวานจะคุยอะไรคะ อือ...ปล่อยอายนะคะ...พรึบ..มีอะไรก็คุยตรงนี้เลยสิคะ..” อนิสาถูกดึงมาทางบันไดหนีไฟอย่างห้ามไม่ได้ เพราะเธอเริ่มเมาแล้วไม่มีแรงเหมือนตอนแรกแล้ว เธอก็ค่อยๆสะบัดแขนออกจากมือของน้ำหวานทันที

“...อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอแอบอ่อยพี่ภูเขาน่ะ..อย่ามายุ่งกับพี่ภูของฉัน” น้ำหวานพูดขู่ไปแบบไม่พอใจ

“อายไม่ได้ยุ่งอะไรกับพี่ภูสักหน่อยค่ะ แล้วก็ไม่เคยคิดที่จะอ่อยพี่ภูด้วย...พี่น้ำหวานเข้าใจผิดแล้วนะคะ...อือ...อายก็แค่เห็นพี่ภูเป็นรุ่นพี่ของอายเท่านั้นเอง” อนิสาพูดบอกไปตรงๆ เพราะต่อให้เธอจะเมาแค่ไหนเธอก็รู้ความรู้สึกของตัวเองดี

“แต่ที่ฉันเห็นมันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอพูดเลยนะ ฉันรักของฉันมานาน และฉันก็ไม่อยากจะเกลียดอะไรกับเธอด้วย ถ้าเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขาอย่างที่พูดจริงๆเธอก็อยู่ห่างๆพี่ภูเขาซะ ถ้าเธอไม่อยากจะมีปัญหากับฉัน” น้ำหวานพูดด้วยเสียงเข้ม

“โอเคค่ะๆ...อายจะอยู่ให้ห่างพี่ภูค่ะ พี่น้ำหวานสบายใจได้เลยค่ะ เพราะอายไม่ได้คิดอะไรกับพี่ภูเลยสักนิดเดียว...” อนิสาตอบไปก็เอามือยันผนังไว้แบบเมาๆ

“งั้นก็ดี จำที่เธอพูดไว้ให้ดีล่ะ ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้เธออยู่วงการนี้ไม่ได้เลย...จำเอาไว้” น้ำหวานเอามือไปบีบคางของอนิสาไว้แล้วพูดด้วยเสียงกัดฟัน ก่อนจะเอามือสะบัดหน้าของอนิสาอย่างแรงแล้วเธอก็เดินออกไปทันที

“อื้อ...ทำไมคนสวยต้องถูกทำร้ายตลอดเลยเนี่ย...เฮ้อ...” อนิสาบ่นไปก็ส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยใจ แล้วเธอก็ค่อยๆเอาตัวเองเดินกลับไป

“แล้วไปทางไหนล่ะเนี่ย...เมื่อกี้เราไปซ้าย..หรือว่าไปทางขวานะ...อือ ห้องน้ำอยู่ทางนี้...ใช่ ต้องใช่ทางซ้ายแน่นอนเลย...อือ..” อนิสาเดินออกมา แล้วเจอแยกตรงหน้าห้องน้ำเธอก็มองซ้ายขวา อย่างนึกคิดว่าห้องคาราโอเกะพวกเธออยู่ทางไหน เธอก็คิดว่าเป็นทางซ้าย เธอก็ค่อยๆเดินไปจนสุด เพราะห้องที่พี่ใจดีอยู่คือสุดมุมแล้ว

อนิสาก็เดินไปโดยไม่รู้เลยว่าเธอนั้นกำลังไปทางผิด เพราะทางนั้นไม่ใช่ทางไปห้องคาราโอเกะของใจดีเลยสักนิด อนิสาก็เดินไปจนสุดก่อนจะกดเปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไป เธอก็ได้ยินเสียงเพลงสากลแบบช้าๆ เธอก็มองไปรอบๆทันที